Duvaktaki Gözyasi

Meer over het boek

Paperback. 13,50 / 21,00 cm. In Turkish. 246 p. Bu esnada arkada kapi yavasça açildi. Handan ablasinin kalktigini duymus, o da uyanmisti. Feyza arkasinda bir küçük ses, bir hiçkirik duydu. Döndü, gelen küçük kiz kardesi Handan' "Abla, ne olur, gitmesen olmaz mi?" diye yalvardi. O daha küçüktü, Evliligin ne oldugunu bilmiyordu. Feyza'nin yüreginde volkanlar patladi. Kollarini kardesine açti. Sonsuza uçusan kelebekler gibi mavimsi, sarimtirak, yesil... Handan, yanaklarinda iki damla yas ve titreyen dudaklariyla ablasina tekrar "Ne olur abla kal, gitme!" dedi. Feyza cevap veremedi, kelimeler bogazinda dügümlendi. Karsisinda mahzun, minik bir çehre, bugulu bakislarla ve elvedada saklanan küçücük, hüzün dolu bir gülümseme ile ona bakiyordu. Onu, can bilen cananlarinin bosluga çaresiz seslenisiydi bu; "Ne olur kal, gitme!" Gözyaslari, yanaklarindan nisan yagmuru gibi bosalmaya baslamisti. "Ne olur kal, gitme!" deme, benim küçük kardesim. Annemi sana emanet ediyorum. Artik onun kizi sensin bundan sonra." Gözlerini kardesinden kaçirdi, dudaklari titredi. Aglamakli bir "Kim bilir, bir gün yeniden yagar nisan yagmuru, yeserir tomurcuklar açar domur domur. Bekle beni, ayaz yemeden kal küçügüm!" Yine minik bir ses, bir damla gö"Ablacigim, ne olur kal, gitme!" Feyza'nin artik konusacak takati kalmamisti.