Harry Bernstein begon op zijn negentigste met schrijven, waarbij hij zich na de dood van zijn vrouw op zijn verleden richtte om thema's als vooroordelen, familiale liefde en het overwinnen van tegenspoed te onderzoeken. Zijn werken duiken in de complexiteit van identiteit en intergenerationele relaties, en weerspiegelen een leven gekenmerkt door ontmoetingen met antisemitisme en interculturele romantiek. Bernstein's proza onderscheidt zich door zijn rauwe eerlijkheid en diepe inzicht in de menselijke conditie, en biedt een uniek perspectief op veerkracht en de zoektocht naar betekenis. Zijn schrijven viert uiteindelijk de blijvende kracht van de menselijke geest.
Der vierjährige Harry wird zum heimlichen Boten von Liebesbriefen eines jüdisch-christlichen Paares. Als die Beziehung entdeckt wird, wird das Mädchen ins Ausland verbannt. Auch Harrys Schwester Lily wehrt sich gegen die Zwangsheiratspläne ihrer Mutter mit einem Rabbi. Bernsteins Erinnerungen sind spannend und aktuell.
Si conobbero a un ballo alla Webster Hall di New York e si innamorarono fin dal primo sguardo. Era il 1935 e poco dopo Harry e Ruby erano sposati. Dal loro primo appartamento, una stanza ammobiliata nell’Upper West Side, agli anni nel Greenwich Village, al centro della scena artistica newyorchese e circondati da ballerini, musicisti e scrittori, fino alla scelta di trasferirsi in una comunità per anziani nel New Jersey, la loro è la parabola del grande sogno americano. Insieme, attraverso la Grande Depressione, la guerra mondiale, il Maccartismo. Insieme, nei momenti duri – licenziamenti, crisi – e in quelli felici – l’acquisto della prima casa, la nascita dei due figli. Una storia d’amore durata quasi settant’anni.Poi succede l’inevitabile: Ruby si ammala di leucemia e muore. Uno dei due doveva essere il primo, lo sapevano, ma Harry rimane improvvisamente solo: un’esperienza del tutto nuova e devastante. Così si mette a scrivere.