Luis Buñuel was een visionaire surrealistische filmmaker wiens werken maatschappelijke normen uitdaagden en provoceerden. Zijn vroege experimenten in Parijs, beïnvloed door Salvador Dalí en Fritz Lang, legden de basis voor zijn unieke cinematografische visie. Buñuel verwierf faam met zijn schandalige maar artistiek belangrijke films, die vaak de donkerdere kanten van de menselijke psyche onderzochten en burgerlijke hypocrisie bekritiseerden. Zijn latere werk in Mexico en Frankrijk verstevigde zijn status als een van de meest invloedrijke en provocerende filmmakers van de 20e eeuw.
A master filmmaker, inimitable, and unrelenting in his assault on bourgeois values. Like Pasolini, his work offers a remarkably sophisticated political analysis, but remains based in the essentially peasant values of storytelling, and the purposefully unsystematic supervisions of laughter.
Groteske, obszöne, ausschweifende Gespräche mit dem großen Regisseur, "ein Sack voller Ausschnitte, Erinnerungen, Witze, Geschehnisse, ausgeleert auf den Boden einer Epoche."Um so nah wie möglich an der Wahrheit zu bleiben, erzählt der große spanische Regisseur seinem Freund Max Aub wahre und erlogene Geschichten.Geplant als Vorarbeit für seinen Roman über Luis Buñuel, "dieses wundersame Wesen, das sich durch die Welt bewegt und dem beim Anblick von Spinnen die Haare zu Berge stehen", entsteht ein Portrait des Regisseurs als anarchistischer Surrealist aus guter katholischer Familie, der ununterbrochen von Gott redet und das Bild eines leidenschaftlichen, unpolitischen Republikaners.
At the novel's center is Durtal, a writer obsessed with the life of one of the blackest figures in history, Gilles de Rais — child murderer, sadist, necrophile, and practitioner of all the black arts. The book's authentic, extraordinarily detailed descriptions of the Black Mass have never been surpassed.
Мой последний вздох (Воспоминания). Сценарии
