Roman Jakobson

Roman Jakobson was een sleutelfiguur in de structurele taalanalyse, die de taalkunde en literatuurtheorie diepgaand beïnvloedde. Zijn innovatieve methoden, aanvankelijk gericht op klanksystemen, breidde hij behendig uit naar syntaxis, morfologie en zelfs de interpretatie van poëzie, muziek en beeldende kunst. Jakobson's generalisatie van structurele methoden werd een belangrijke intellectuele beweging, die disciplines buiten de taalkunde vormde, zoals antropologie en literatuurwetenschap. Zijn blijvende nalatenschap resoneert voort in gebieden als culturele semiotiek.