Likens contemporary Western man to the mythical figure Icarus, explaining how we have come simultaneously to embrace the 'good' but reject the 'true', how we have sacralized rights and democracy, and how we have lost our sense of the tragic and embraced the idea of 'zero risk'.
Chantal Delsol jedna z najciekawszych i najważniejszych postaci współczesnej myśli filozoficznej z właściwą sobie erudycją przedstawia wielką syntezę współczesnej kultury i stanu ducha zachodniego społeczeństwa, wskazując kierunek przemian i stojące za nimi zagrożenia. Rezygnacja z poszukiwania prawdy na rzecz hedonistycznie i utylitarnie pojmowanego dobra, zastąpienie dogmatów stanowiących podstawy moralności mitami o podatnej na rozmaitą interpretację symbolice czy pozbawienie idei równości i demokracji filozoficznego umocowania i oparcie go wyłącznie na społecznym konsensusie oznaczają radykalny w istocie zwrot myślenia. Jaka zatem będzie przyszłość? Nihilistyczna? Niekoniecznie. Raczej rozpięta między dwoma paradygmatami wielkimi ideałami, których najlepszym nośnikiem było myślenie religijne, a królestwem rozumu i techniki desakralizującym kulturę. Czy to jednak wystarczy, by ocalić naszą europejską zachodnią duchowość?
Après seize siècles de chrétienté, notre société connaît une véritable inversion normative et philosophique. Ce changement brutal est, pour certains, difficile à accepter. Toutefois, n'en déplase aux déclinistes, la fin de la civilisation chrétienne n'est pas la fin du monde. Ce qui se joue à travers la transformation radicale des mœurs, c'est le retour du monde païen. Et l'émergence de nouveaux dogmes, de nouvelles religions, comme l'écologie. L'ère de chrétienté qui s'achève est imposée par la conquête et la force. Le christianisme d'aujourd'hui doit bâtir un nouveau mode d'existence. Celui de témoin muet de Dieu.
Czy totalitaryzm to już tylko historia? Tak, ale tylko wtedy gdy uznamy, że istotą totalitaryzmu jest terror. Tymczasem to nie terror, ale absolutna równość stanowi istotę totalitaryzmu. Gdy terror zostanie uznany za absolutne zło, będzie można bezkarnie innymi metodami (ironia) dokonywać dzieła wykorzenienia jednostki, czyli wyrwania jej ze świata (likwidacja różnic), do którego zmierza wynaturzona ideologia emancypacji traktowana dziś jako nauka. Sztandarowym przykładem brawurowej śmiałości, z jaką ponowoczesność lansuje dziś wbrew zdrowemu rozsądkowi ideał równości, jest ideologia gender. Ale swój kulminacyjny punkt zdaje się osiągać w projekcie trans- i post-humanizmu, według którego człowiek to ktoś, kogo należy dopiero stworzyć. Projekt ten roztacza wizję jednostki, którą będzie można leczyć w nieskończoność poprzez wymianę organów i doskonalenie mózgu, a więc zapewnić jej nieśmiertelność stanowiącą produkt zastępczy w stosunku do chrześcijańskiego zbawienia.Chantal Delsol, uczennica Hannah Arendt, jest profesorem filozofii politycznej i dyrektorem Ośrodka Studiów Europejskich na Uniwersytecie Marne-la-Vallée w Paryżu.
Dzisiaj nasz świat jest rozbity i nierzeczywisty, a pojęcia są ułomne. Żyjemy na resztkach tego, czego fundamenty stale podcinamy ? diagnoza postawiona przez Chantal Delsol jest raczej ponura. Francuska filozofka pyta nas ? wsp�łczesnych Europejczyk�w ? o to, na czym nam zależy. Jakimi zasadami kierujemy się w życiu? Co stanowi podstawę naszej tożsamości? Dlaczego zdradzamy wartości europejskie i szukamy dla nich substytut�w? Sięga w głąb europejskiej tradycji i odkrywa jej elementarne zasady, nasze kamienie węgielne, odniesienia kulturowe, kt�re ? w głębi serca ? kochamy i bez kt�rych nie potrafimy się obejść.P�źna nowoczesność sprawia, że wstydzimy się kochać konkretną ojczyznę, każe nam być obywatelami świata i kochać cały świat, udając, że inne światy kulturowe są nam tak samo bliskie jak nasz własny. (?) Ale to wszystko jest sztuczne. Kochać można tylko to, co szczeg�lne. Żadna kobieta nie kocha wszystkich mężczyzn ani odwrotnie. Miłość do świata kulturowego jest przywiązaniem do konkretnej, szczeg�łowej kultury i nie ma w tym nic wstydliwego.[z Wprowadzenia]Chantal Delsol (ur. 1947) ? francuska filozofka. Zajmuje się filozofią polityczną, historią idei i antropologią filozoficzną. Autorka kilkunastu książek filozoficznych i powieści, jako publicystka wsp�łpracuje m.in. z ?Le Figaro? oraz ?Valeurs Actuelles?. Członkini Akademii Francuskiej, profesor Uniwersytetu Paris-Est Marne-la- Vall�e. Założycielka Ośrodka Studi�w Europejskich.
Ein Frauenroman über die Suche nach Selbstbestimmung und Glück§§Zu Beginn des zwanzigsten Jahrhunderts ist für höhere Töchter eine andere Zukunft als Ehe und Kinder nicht vorgesehen. Doch Julia will mehr. Heimlich schließt sie ein Architekturstudium ab und arbeitet als Kulissenmalerin an der Oper, als sie längst verheiratet ist. Kühl meistert sie ihr Doppelleben, bis ihre große Liebe zu einem russischen Tänzer sie zwingt, sich zu offenbaren. Julia wird von ihrer Familie verstoßen. Sie schwört sich, ihrer Tochter Eleonore, die es leichter haben soll als sie selbst, ihre Erfahrungen mitzugeben. Aber die Zeiten haben sich geändert, oder vielleicht kann jede Generation nur aus den eigenen Fehlern lernen? Eleonore jedenfalls geht ihren eigenen Weg ...
