Het geluid van vallende sneeuw
herinnering aan Japan
Een jonge vrouw reist af naar Japan om er als kunstenaar te werken. Zij stuit op een samenleving met onbekende codes en raadselachtige tegenstrijdigheden. In 2001 woonde Jannie Regnerus een jaar in Japan. Ze raakte gefascineerd door dit land en zijn bewoners, die de modernste technologie als vanzelfsprekend omarmen, maar wier dagelijks bestaan tegelijkertijd doordrenkt is van goden, geesten en magische rituelen. Haar Japanse vriendin Etsuko, een oud-studiegenote, laat haar kennismaken met deze kant van het Japanse leven, die is gebaseerd op het geloof dat alles een ziel heeft, van bomen en rivieren tot brillen en fotocamera's. Samen bezoeken ze een ceremonie waar afgedankte fototoestellen ritueel worden verbrand opdat de zielen erin vredig vrijkomen. Tijdens het jaarlijkse maanfeest wordt hun een glas maanwater geserveerd, een drankje om het geweten te zuiveren. In zentuinen leert Etsuko haar luisteren naar het geluid van vallende sneeuw, ze gaat naar een zomers vuurvliegjesfestival en maakt de nationale opwinding mee over het ontluiken van de kersenbloesem. Terwijl zij probeert zich staande te houden in een provinciale miljoenenstad, ontmoet ze een galeriehouder die haar een verblijf in een geïsoleerd bergpension opdringt om haar eenzaamheid te laten ervaren.
