Charles den Tex Volgorde van de boeken

Om het maximale uit zijn klanten te halen, heeft Willem Hartma een informatiesysteem nodig dat verder gaat dan alle andere systemen. Verder ook dan de regels van het fatsoen. Geen bedrijf dat zoiets legaal voor hem mag bouwen, maar een eenling kan het wel: Bas, een hyperintelligente nerd die geen vragen stelt en de wereld heel anders ziet dan anderen. Totdat Willem opeens dood is, en niemand het systeem kan ontsluiten. Bas wel. Bas heeft de sleutel. Hij kan beslissen wie er gebruik van kan maken. Maar wil hij dat wel?

De commercieel directeur van een elektronicabedrijf krijgt bij de overname van een ander bedrijf te maken met een dubieuze overzeese brievenbus-bv.

In de relatie tussen Ellen en Victor is het stadium van kleine irritaties ruimschoots gepasseerd. Op een onverwacht moment barst de bom. Een scheiding lijkt onvermijdelijk. Maar dan neemt het geheel een gruwelijke wending.

Alex Duffield heeft net zijn overleden vader als directeur van Duffield Chemicals opgevolgd. Eigenlijk tegen wil en dank. Hij heeft niet veel op met chemie. En met gerotzooi met chemisch afval al helemaal niet. Alex is vastbesloten Duffield Chemicals schoon te maken. Maar dan moet hij wel afrekenen met een internationale criminele organisatie.

Hoe bestrijd je iemand die jouw identiteit gebruikt? Michael Bellicher, hoofdpersoon uit De macht van meneer Miller , is ’s nachts getuige van een raadselachtig auto-ongeluk met fatale afloop. Na te zijn verhoord, wordt hij tot zijn stomme verbazing aangehouden. Waarom is niet duidelijk, maar de politie is ervan overtuigd dat ze hem moeten hebben. Michael weet niet eens waarvoor. Alles wat hij zegt, lijkt zich tegen hem te keren. Hij wordt overgebracht naar een politiebureau in het Westland. Daar krijgt hij te maken met twee spijkerharde rechercheurs, een bizarre aanklacht, een onontkoombaar bewijs en een advocate die hem niet gelooft. En dan moet de ellende nog beginnen. Tekstfragment ‘U was alleen? Was er niemand in de buurt? Een auto die de andere kant op reed, bijvoorbeeld? Of iemand die nog voor de verongelukte auto reed?’ ‘Er was een motor. Een heel eind verder. Te ver weg.’ ‘Oké.’ De agent schreef en dacht na. ‘En wat was uw relatie tot de inzittenden van de verongelukte auto?’ De vraag drong niet direct tot me door. Ik zat naast de agent in de politie-auto. In mijn handen had ik nog steeds de pen die ik had opgeraapt. Gedachteloos stopte ik hem in mijn zak en ik keek naar buiten. De zon bleef maar stralen. Aan de overkant van de weg waren brandweer en hulpdiensten bezig het wrak van de auto open te snijden, zodat ze de lichamen konden bevrijden. Vreemde gedachte: lichamen bevrijden. Over welke vrijheid ging het eigenlijk? Ik zag de inspanning van mensen die alles op alles zetten. ‘Zijn ze dood?’ vroeg ik. Ik kon niet verder denken voordat ik zekerheid had, voordat ik wist of de hulp nog op tijd was of niet. Vreemd, want in mijn achterhoofd wist ik wat het antwoord was. Ik had naast de auto gestaan, ik had met eigen ogen de ravage gezien. Toch moest ik het vragen.

Een jonge marketingmanager en zijn baas, directeur van een Amsterdams bedrijf dat in grondstoffen voor medicijnen handelt, krijgen te maken met oplichters die geneesmiddelen illegaal willen verhandelen.