Caner Yaman Boeken

Le donne lo amano, gli uomini vorrebbero essere al suo posto.Con milioni di fan in tutto il mondo, Can Yaman è l'attore del momento. Ma chi è veramente? Che cosa si nasconde dietro i suoi occhi magnetici e il suo ineccepibile talento? Per la prima volta, Can decide di mettersi a nudo in un'autobiografia intima e privata. Riavvolgendo il filo dei ricordi, ritorna fino ai giorni lontani dell'infanzia e a quelli tumultuosi della giovinezza per raccontare tutto ciò che è accaduto prima della popolarità. Il legame con la famiglia e le difficoltà economiche, gli anni di studio e il rapporto con le donne: un racconto che non teme di svelare i chiaroscuri di una vita straordinaria e complicata allo stesso tempo. Un ritratto inedito, vero e sorprendente che racconta la storia di un uomo, e non i successi di un divo.

"Birlikte ayaktayız, ayrılınca yıkılırız." "Bak buraya bir dokunuş bırakıyorum" demiştim elimi kalbine götürüp. "Buraya başka kimsenin bırakamayacağı saflıkta, hayalimin de ötesinde berrak sudan çıkmış, içi sadece sevgi dolu bir dokunuş bırakıyorum. Kimsenin bilmediği, kimsenin duymadığı, sadece sana ait, yüreğimden sana kaçmış haylaz ama sevimli bir dokunuş. Gittiğin her yerde yanında olacak bir dokunuş, bir mühür bırakıyorum sana. Sen ve ben bileceğiz bunu ve asla unutmayacağız. Unutursak kaybederiz." Unutamadım, bir yanlışın romanı. Bir kaçışın, bir vazgeçişin, ama aynı zamanda kaçamayışın romanı. Umudun en dibe vurduğu anda hayatın kulağa fısıldadığı güzel günlerin romanı. Aşkın yüzeysel ele alınmadığı, hayata dair olandan bağımsız tutulmadığı bir roman. İçimizi güzellikle dolduran aşk kadar, o aşkın bir köşe başında uğradığı tecavüzlerin, yanı başında patlayan bombaların, gözünün önünde tekmelenen çocukların, en değerlileri için kendinden vazgeçmiş ve fakat bir hastane köşesinde dalgın gözlerle ölümü beklerken bile aşkından vazgeçmemiş olanların romanı... Bazen kocaman bir hiç'in, bazense hayatı anlamlı kılan her şeyin romanı. Unutamadım, umutsuzluğun, Demokles'in kılıcı gibi tepemizde sallandığı ama sonunda bir çırpıda yere çalındığı, umudun galip geldiği sarsıcı ve sahici bir roman. "Unutamayanlara" ve "unutmaya karşı direnenlere" bir armağan...

Bize düşen, düştüğümüz yerde beklemek oldu hep.Bekleyecektik ve beklenenler asla gelmeyecekti. Gelecek dedikleri şey, olmayanlar, gelmeyenler ve kaybedilenler üzerine inşa edilecekti.Soğuk, karanlık, yalnız ve tedirgin koridorların çatlak duvarlarına asılmış birer gölgeydik bu hayatta.Bir fotoğraf kadrajının dışında bırakılmış sevimsiz bir detay, devam zorunluluğu olmayan sıkıcı bir derstik. Öğrenemediler.Onlar bizden vazgeçtiler. Vazgeçtiler ve kazandılar.Biz kaybettik. Yine de vazgeçmedik.Her seferinde daha güzel kaybettik.En güzel biz kaybettik...