„Kałużysko” to metaforyczna opowieść, poruszająca aktualny problem, jakim jest depresja dziecka oraz odnajdywanie się całej rodziny w tej trudnej sytuacji. Głównymi bohaterami książki są: Emil – chłopiec z depresją oraz jego brat, Kuba, mierzący się z nową dla siebie sytuacją, sprawiającą, że cała rodzina skupia się na chorobie starszego dziecka. Historia opowiada nie tylko o trudnych emocjach, ale przede wszystkim o wsparciu, bliskości i miłości.
Opisać umieranie - czy to jest w ogóle możliwe? Anna Augustyniak sięga po różne konwencje i języki - układa treny i rapsody, śpiewa pieśni i elegie, wchodzi w świat okrutnej baśni. Matka, choć często zbyt słaba, by unieść powieki, jest królową tej krainy, punktem centralnym, osią, wokół której wszystko się porusza. Jej władza, władza miłości, sięga aż za grób. Czymże jest śmierć wobec tej słodko-gorzkiej tyranii uczuć, które znajdują ujście w nowych obrazach, narracjach, snach? prof. Grażyna Borkowska
Klatki, w których nie można się obrócić, wypalanie rogów, brutalna inseminacja, brodzenie w odchodach. Zmuszanie do zachowań niezgodnych z naturą. Hodowle przemysłowe i fabryki najmodniejszych szczeniaczków. Zwierzęta – według Kościoła – nie mają duszy. Mogą cierpieć, zanim je zjemy. Mogą cierpieć, zanim je kupimy. Mogą cierpieć, by zaspokajać nasze potrzeby i pragnienia. Anna Augustyniak zmusza czytelników swojej poezji do zmierzenia się z tą okrutną prawdą.
Kiedy masz sześć lat, wiesz sporo o życiu. Masz swoje zasady, których nie łamiesz – nie jesz na przykład zieleniny w żadnej postaci. Co innego naleśniki – złote, pachnące, posmarowane idealnie wysmażonymi jabłkami. Śpisz tak długo jak możesz, kładziesz się tak późno, jak się da i starasz się, by każdy dzień był wypełniony radością. Wszystko jest dobrze, aż do momentu, w którym przestaje być dobrze. Bo kiedy pewnego dnia twój starszy brat rozlewa się w przedpokoju, jak kałuża, musisz stworzyć nowe zasady, aby życie znowu stało się... no właśnie, jakie? „Kałużysko” to opowieść o depresji dziecka oraz o tym, jak wszyscy członkowie rodziny współtowarzyszą ukochanej osobie w chorobie. Kuba, obserwując rozlanego Emila, rozeznaje się w swoich emocjach, zarówno tych trudnych, jak i tych kojących.
Pewna rodzina ma Kłopot. Ten Kłopot jest przedziwny, jak to kłopot, bo jest i utrudnia życie. Coś nie pozwala realizować planu dnia i tygodnia. Wydaje się, choć to przecież niemożliwe, że Dom Filipa i Luśki wykonał skok, na skutek którego wszystkie poukładane rzeczy zmieniły się w bałagan. A rodzice tak bardzo chcieli, żeby coś poszło tak, jak pójść powinno. Żeby rzeczy leżały tam gdzie jest ich miejsce, a nie na podłodze, żeby wyjścia z domu były spokojne i punktualne no i żeby odrabiane lekcji nie odbywało się na ostatnią chwilę. Czy jest to możliwe? „Skok” to opowieść o nadpobudliwym psychoruchowo Domu, w którym dostosowywanie planów do bieżących katastrof jest umiejętnością absolutnie niezbędną do przeżycia, choć nauczyć się jej muszą nie tylko dzieci, ale i dorośli.