Jan Turnau Boeken

Chrześcijaństwo to nie doktryna, ale wiara, że nie jesteś sam - przekonuje Jan Turnau, teolog i publicysta 'Gazety Wyborczej' i konsekwentnie od p�ł wieku wyprowadza nas z teologicznych manowc�w. Dzięki niemu święci stają się całkiem zwyczajni, a rzeczy codzienne zupełnie niezwykłe. 'B�g dla wymagających' to kalendarz, jakiego nie było. Trochę katechizm, trochę modlitewnik. Tak samo aktualny w roku 2012 jak i 2112, na co dzień i od święta.

Książeczka zawiera opisy najważniejszych dat w życiu Karola Wojtyły, począwszy od urodzenia, poprzez cały pontyfikat Jana Pawła II aż do Jego śmierci. Na zakończenie przedstawiono testament Papieża oraz zbiór Jego encyklik.

Jan Turnau jest jednym z najbardziej znanych świeckich głosicieli Ewangelii, ekumenistą i biblistą,słynnym Jonaszem z ?Arki Noego? w ?Gazecie Wyborczej?.?Moja Arka? to bogaty zbi�r najcelniejszych i najciekawszych wpis�w autora z bloga prowadzonego od 12 lat. Ponad 150 haseł swoistego ?Alfabetu Turnaua? to pasjonujący przewodnik po wsp�łczesnym świecie wartości katolickich i ekumenicznych, kt�rych autor jest znawcą i krzewicielem. W książce znajdują się r�wnież dwa wywiady z Janem Turnauem - Doroty Wodeckiej i Konrada Sawickiego - w kt�rych opisuje on swoją drogę życiową, od przedwojnia w rodzinnym majątku rodzic�w, przez okupacyjne dramaty i pierwszą pracę na rzecz PAX-u, po fascynującą przygodę intelektualną i obywatelską, jaką była długoletnia praca w miesięczniku ?Więź? pod kierunkiem Tadeusza Mazowieckiego. Dzięki temu w ?Mojej Arce? znaleźć można nie tylko autorskie interpretacje kwestii biblijnych i dotyczących praktykowania wiary katolickiej, ale i bogatą galerię słynnych postaci powojennego intelektualnego, religijnego i politycznego życia Polski. I to także od nieznanej dotąd strony anegdotycznej, bo poczucie humoru autora nie ustępuje jego wiedzy teologicznej.

Książka jest poniekąd dalszym ciągiem Dziesięciu sprawiedliwych (Biblioteka Więzi 1986). Już podczas zbierania tamtych wspomnień okupacyjnych myślałem, że dobrze byłoby opracować ich tom drugi. Po wspomnieniach o życzliwych nam Niemcach kolej na relacje o życzliwości, dobroci, międzyludzkiej solidarności naszych wschodnich sąsiadów. Tak jak i w tamtym wypadku zebrałem je bez trudu, ogłosiwszy stosowną prośbę w paru czasopismach. Nie chodzi o to, by jakoś zasadniczo poprawiać historię. Była ona taka, jaka była: łagry, wywózki, mordy. Nie chodzi mi, rzecz jasna, o wybielanie systemu. Poza systemem, a raczej w nim, w jego okowach, byli wszakże ludzie.