Dully's werk duikt diep in thema's van trauma, geheugen en de zoektocht naar identiteit ondanks onvoorstelbaar lijden. Zijn schrijven biedt een rauwe en onverbloemde verkenning van menselijke veerkracht en de complexiteit van psychiatrische zorg. Door zijn eigen ervaring met lobotomie als kind, werpt Dully licht op de kwetsbaarheid van de menselijke geest en de kracht van de wil. Zijn memoires zijn een krachtig getuigenis van de blijvende geest.
Howard Dully was 12 years old when he was given a lobotomy. In this text he shares the story of a painfully dysfunctional childhood, a misspent youth, his struggle to claim the life that was taken from him, and his redemption.
The memoir delves into Howard Dully's traumatic experiences as one of the youngest recipients of a transorbital lobotomy. It chronicles his painful childhood and troubled youth, highlighting his journey to reclaim the life that was unjustly altered. Through personal reflections, Dully explores themes of dysfunction, resilience, and ultimately, redemption, offering a poignant look at his quest for identity and healing.