Sadkowska-Mokkas Lidia Boeken

Konwicki. Cudzoziemiec tranzytowy to pierwsza pr�ba biograficznego spojrzenia na życie oraz tw�rczość pisarza,wnikliwy i czuły zapis kondycji niezwykłego człowieka, tw�rcy, kt�rego biografia najpełniej odzwierciedla najbardziej dramatyczne doświadczenia Polski i Polak�w. Portret wybitnego literata, reżysera, scenarzysty rekonstruowany na podstawie rozm�w, audycji radiowych, dokument�w, wspomnień, ale przede wszystkim wyłaniający się z jego książek, scenariuszy i film�w. Już za życia stał się legendą. Był czas, kiedy każda jego kolejna książka stawała się literackim wydarzeniem, wywoływała burzliwą dyskusję. Gdy po raz pierwszy, tym razem w oficjalnym obiegu, ukazała się Mała apokalipsa,bestseller czas�w PRL, powieść w jednym z warszawskich punkt�w sprzedawano bezpośrednio z ciężar�wki. I tylko jednego dnia na stołecznych ulicach sprzedaż osiągnęła rekordowy pułap -5 tysięcy egzemplarzy, sukces, o jakim może tylko pomarzyć każdy wsp�łczesny autor.

Nie czuję się pisarzem na co dzień. Właściwie cieszę się, bo szalenie bym dużo tracił. Stanisław Dygat był wizualnie oraz osobowościowo bujny i dorodny. Odziedziczył najciekawsze cechy polskich i francuskich przodków. Psychologicznie skomplikowany, utkany z paradoksów. Wielowarstwowy, nieuchwytny, wielokrotny. Dla każdego inny. Tylu pasji, wrażeń, zdarzeń, marzeń, namiętności, uczuć, znajomości nie uniósłby żaden człowiek. Niezawodny przyjaciel i humorzasty złośnik. Zakonspirowany wulkan. Mężczyzna o duszy dziecka. Ofiara nieczułego systemu politycznego, ale również skłonności do idealizacji, przeczuleń, nadwrażliwości. Niesłusznie nieco zapomniany błyskotliwy prozaik i felietonista. Urzeczony kinem autor scenariuszy oraz dialogów filmowych. Sposobem myślenia i pisania wyprzedzający czas. Suwerenny intelektualnie. Prawie nieskażony socrealizmem. Nieukłuty przez czerwonego pająka. Mało brakowało, a stałby się ikoną peerelowskiej popkultury. Część obyczajowa, nieustannie powielana przez kolorowe magazyny czy plotkarskie portale, dawno przerosła to, co pozostawił po sobie jako prozaik. Może za mocno utożsamiał się z rolą Stworzyciela? Po niemal półwieczu literackiego niebytu wychodzi z cienia. Nie skrywa się za najlepiej napisaną i wyreżyserowaną postacią Kaliną. Ukazuje się w pełnej krasie.