Carmen Blanco García is een auteur van poëzie, proza en essays, wiens werk wordt gekenmerkt door een diepgaande verkenning van het menselijk bestaan. Haar schrijven put vaak uit de Galicische cultuur en identiteit, waarbij ze zonder angst experimenteert met zowel vorm als inhoud. Als universitair docent benadert ze haar teksten met academische precisie, maar ze zijn doordrenkt van een gepassioneerde toewijding aan vrijheid en multiculturele dialoog.
Esta obra se presenta como un microscopio para observar la vida a través de poemas que reflejan alegrías y tristezas, amores y desamores, llenos de sensibilidad. Se espera que los lectores revivan su niñez y encuentren alegría, incluso en la tristeza, al concluir la lectura.