Antonia White Volgorde van de boeken

Antonia Whites fictie verkende vaak de complexiteit van menselijke relaties en familiedynamiek, geplaatst in buitengewone persoonlijke omstandigheden. Haar personages, katholiek of niet-katholiek, worstelden met interne conflicten en wederzijdse invloeden die voortkwamen uit hun achtergrond en onvolledige zelfkennis. White doordrenkte haar werk met haar eigen strijd tegen psychische ziekte, die ze "Het Beest" noemde, en een aanhoudend gevoel van falen. Ze gaf openlijk toe dat het creatieve proces voor haar geen bron van vreugde was, maar eerder een strijd tegen zelftwijfel en "oude verschrikkingen", die haar dwongen haar eigen bestaan als schrijfster te bewijzen.