In de maanden na 9/11 besluiten de Pakistaanse pleegbroers Jeo en Mikal heimelijk naar Afghanistan te gaan, niet om er te vechten, maar om de gewonden te helpen. Het lot beschikt anders: Jeo wordt al snel gedood tijdens een bloedbad. Mikal overleeft en begint een gevaarlijke zoektocht naar zijn broer, onwetend van diens dood. Maar Mikals diepste wens is naar huis terug te keren, naar de vrouw op wie hij verliefd is, naar de vrouw die verliefd op hem is: de vrouw van Jeo. Zij wacht op Jeo in de tuin van zijn blinde vader, vol vertrouwen dat hij nog leeft. De blinde man zelf wordt gekweld door de fouten die hij in zijn leven heeft gemaakt in naam van 'de islam' en zijn vaderland.
Bij toeval - ze rent achter haar honden aan - ontdekt de Engelse koningin een bibliobus die geparkeerd staat bij de keuken van Windsor Castle. Ze voelt zich verplicht een boek te lenen en alhoewel ze van plan is het de volgende week ongelezen terug te brengen, begint ze te lezen. En ze zal niet meer ophouden. Het leesvirus heeft zich van haar meester gemaakt. De koningin maakt kennis met Proust, Sylvia Plath en Alice Munroe; schiet - faux pas - tijdens een staatsbanket de Franse president aan over Jean Genet; en vindt in haar eigen bibliotheek (veelal gesigneerde) werken van Thakeray, Dickens, Hardy en George Elliot. Maar het lezen maakt de koningin tot een ander mens, tot een koningin die niet gewenst is. De ongewone lezer is geestig en schrijnend. Alan Bennett schreef een schitterende satire op de cultuur van ontlezing, maar tegelijkertijd ook een ode aan de literatuur. Alan Bennett (1934) is auteur en acteur. Hij werd beroemd in 1960 tijdens het Edinburgh Festival met de satirische voorstelling Beyond the Fringe, met onder anderen Dudley Moore en Peter Cook, speelde in televisieseries als A Dance to the Music of Time, Little Dorrit en The Madness of King George, waarvoor hij ook het scenario schreef. Zijn toneelstuk The History Boys won drie Olivier Awards in Engeland en zes Tony Awards in de VS. In 1988 weigerde hij een koninklijke onderscheiding, in 1996 weigerde hij verheffing in de adelstand. Hij werd in 1987 wel Honorary Fellow of Exeter College, Oxford, maar hij accepteerde geen eredoctoraat van dezelfde universiteit enkele jaren later, uit protest tegen het instellen van een door Rupert Murdoch gefinancierde leerstoel. Hij woont met zijn partner Rupert Thomas samen in Londen.
