Özcan Akyol Boeken

Autobiografie van een taxichauffeur.

Als Emre het huis van bewaring verlaat, veel eerder dan hij had verwacht, moet hij een nieuwe koers voor zijn leven bedenken. Hij belooft de mensen die hij teleurstelde, van zijn moeder tot zijn jeugdliefde, dat hij ook anders kan zijn: een rechtschapen burger. 0De samenleving is wat minder vergevingsgezind. Alle sollicitatieprocedures stranden op zijn verleden, dat een patroon van onverzadigbaarheid, nihilisme en gekte verraadt. Door creatief om te gaan met de werkelijkheid lukt het hem evenwel een baan te vinden bij een groot elektronicabedrijf, als lokale vertegenwoordiger. 0Hele dagen zit Emre in de auto. Onderweg komt hij van alles tegen: kruimeldieven, drugsdealers en vrouwen. Wat ze allemaal gemeen hebben, is dat ze hem interesseren en verleiden, ondanks zijn goede voornemens. Vrij eenvoudig sluit Emre zich af van het milieu waarin hij opgroeide. Zijn dominante familie en zijn ontspoorde vrienden accepteren zijn transformatie zonder problemen, maar de grootste uitdaging blijkt om het monster in hemzelf tot bedaren te brengen. 0'Afslag 23' is de derde roman van Özcan Akyol. 0.

Waar zijn ze toch gebleven, de rebellen en dwarsdenkers onder de schrijvers? Dat wil schrijver en columnist Özcan Akyol weten. Ooit raakte hij betoverd door de literatuur dankzij schrijvers die met hun polemische stijl aandacht vestigden op hun werk én iets teweegbrachten in de maatschappij.Maar de schrijvers met deze bloedgroep zijn uitgedund. Er is nog maar weinig literatuur die de sociale klasse en identiteit van de schrijver ontstijgt: de moderne auteur richt zich vooral op zijn eigen cocon – de gelijkgestemden. Wanneer gebeurt het nog dat het héle land staat te sidderen na een publicatie die de vinger op de zere plek van onze samenleving legt?Het resultaat is dat de rebelse literatuur, bijna in alle vormen, steeds meer terrein verliest.Voor mediagenieke luchtfietsers en slampampers is er ruimte ontstaan om het intellectuele discours te bepalen, of wat daarvoor door moet gaan.In Generaal zonder leger onderzoekt Özcan Akyol waar dit aan ligt.Zijn schrijvers navelstaarderige conformisten geworden, bij wie het ontbreekt aan charisma en overtuigingskracht, of is het publiek minder ontvankelijk voor diepgaande teksten? Moet de literatuur simpelweg genoegen nemen met een rol in de marge?

Toerist werd, net als Özcan Akyols debuutroman Eus, direct een bestseller. Het is een beklemmende, indringende en bij vlagen bijzonder geestige roman over een gewetenloze vader en zijn jongste zoon, die een geheim van zijn vader aangrijpt om zijn ouders voorgoed uit elkaar te drijven.

'Wat een kutwereld, joh!' Na talloze goedbedoelde pogingen om een normaal leven te leiden en evenzoveel mislukkingen is dat de enige conclusie die Eus, een Turkse tiener uit het oosten van het land, kan trekken. Op zoek naar afleiding verzandt hij in drankmisbruik en hobbyseks. Door zijn bijtende cynisme trekt hij overal de aandacht, maar of hij nu tussen familie, vrienden of wildvreemden is: Eus is nergens thuis. Hij leeft constant op gespannen voet met zijn norse vader, raakt bevriend met kampers, komt terecht in een gevalletje eerwraak en trekt op strooptocht door Europa. In volle vaart en doorspekt met galgenhumor beschrijft Özcan Akyol het leven van een jongen die zich op een onorthodoxe manier probeert te ontworstelen aan het lot van randfiguur. Dit is geen roman over multiculturalisme, geen successtory van een arme sloeber die zich opwerkt tot invloedrijke ondernemer of het sentimentele relaas van een crimineel die weer op het rechte pad komt. Dit is het verhaal van Eus.