Kristien Hemmerechts Boeken

Flandre pour se rendre en Espagne, dans le petit port où, enfants, elles venaient en vacances : Nora, la benjamine, l'actrice, la séductrice ; Judith, l'aînée, la femme d'affaires aux activités mystérieuses ; et Hélène, vendeuse de parfumerie apparemment conventionnelle et sans histoires.Ensemble, elles vont retrouver leur tante, une femme solitaire mise au ban de la famille depuis bien longtemps et qui s'est installée dans un lieu chargé de symboles, une bâtisse où la municipalité enfermait les filles-mères à l'époque de Franco.Au fil des kilomètres et des souvenirs égrenés dans le cadre de cette intimité illusoire, le passé évoqué met au jour les strates de moins en moins avouables de la personnalité des trois soeurs.La famille est toujours lieu de drames. Et le temps du voyage suffit pour que la mécanique sociale se dérègle, que les apparences se fissurent et qu'affleu-rent la violence, la folie ordinaire.Ce récit d'allure nonchalante, courant au fil de la plume ou paressant au rythme de la conversation, évoquant tour à tour la souriante mélancolie de Tchékhov ou l'âpreté d'Ibsen, offre une image parfaite de l'univers de Kristien Hemmerechts : un monde où la mer bleue cache d'inquiétants abîmes, où rien n'est "innocent".

Onder de titel "Pasen in het asiel" verschenen verhaal uit de bundel "Als een kinderhemd" (2006).

De literaire verwerking van de Vlaamse schrijfster van de dood van haar man, de dichter Herman de Coninck (1944-1997).

Kristien Hemmerechts portretteert een vrouw die aan een ongeneeslijke vorm van anorexia lijdt. Ann krijgt haar familie maar niet overtuigd van haar incestverleden, haar uitgemergelde lichaam is een schreeuw om aandacht. Ze kan haar leven niet meer aan en overweegt zelfmoord. Met dit boek zoekt Hemmerechts naar de maatschappelijke oorzaken van anorexia, en naar de betekenis van Anns verhaal voor haarzelf.

Een jonge Vlaamse vrouw die geschiedenis studeert in Amsterdam, neemt na zwanger te zijn geraakt de beslissing naar haar ouderlijk huis terug te keren, maar raakt daar bevangen door besluiteloosheid en doelloosheid.

Onderwerp jezelf aan de discipline om iedere dag bijvoorbeeld dertig minuten te schrijven. Dat was de opdracht die Kristien Hemmerechts haar studenten gaf, maar in werkelijkheid gaf ze die opdracht aan zichzelf. Van 5 februari 2001 tot 15 februari 2002 hield ze nauwgezet een dagboek bij om zo veel mogelijk de waarheid te zeggen. In dat jaar bracht ze veel tijd aan haar werktafel door, maar gaf ze ook lezingen in Nederland, België, Italië, Hongarije en Duitsland. Ze ontmoette lezers en schrijvers, fietste samen met haar vriend op de tandem door Madagaskar, volgde met verbijstering de terroristische aanslag in New York en de bombardementen op Afghanistan; ze kookte maaltijden, ging uit met vrienden, gaf les, ergerde zich, wond zich op en genoot. Dikwijls werd het dagboek een geheugenboek wanneer een beeld, een gebeurtenis of een uitspraak haar terug naar het verleden sleurden. Een onschuldig kaartje van een behulpzame lezeres confronteerde haar echter met de onbetrouwbaarheid van haar geheugen. Een cruciale herinnering aan haar kindertijd, die ze in menig interview enthousiast had verteld, bleek niet met de waarheid te stroken. De waarheid, moest zij vaststellen, laat zich niet zo makkelijk zeggen.

Als kind raakt Titus Serfonteyn gefascineerd door bloed. Wat is het, wat doet het, hoe werkt het? Zijn moeder legt zich neer bij de obsessie van haar zoon. Titus’ dorst naar kennis over bloed doet hem later besluiten medicijnen te gaan studeren. Hij maakt kennis met de mooie Roos, die hij moet delen met zijn beste vriend Pieter. Dan blijkt dat Roos aan een nog onbekende ziekte lijdt. Titus bijt zich vast in het onderzoek.

De teksten die in Als een kinderhemd bijeen zijn gebracht gaan over verlies van ouders, kinderen en geliefden, maar ook over verlies van onschuld en illusies. En over de verwerking van dat verlies. Soms zíjn ze de verwerking van een verlies, wat merkbaar is aan de grote intensiteit waarmee ze zijn geschreven.Of Kristien Hemmerechts nu schrijft over huiswerk of literatuur, over muziek of Cambodja, over haar ouderlijk huis of over haar overleden echtgenoot, de dichter Herman de Coninck, haar observaties verrassen telkens weer. Soms schrijft ze autobiografisch, soms juist niet, maar altijd slaat ze de wereld met een open en onbevangen blik gade.Haar eerlijkheid, humor en haar scherpe blik maken het lezen van de hier verzamelde stukken tot een bijzondere belevenis.

Dutch