Marek S. Huberath Volgorde van de boeken

Představte si svět, kde panuje extrémně silný kastovní systém – každý člověk má svoji barvu, pravé a nepravé jméno a předem daný způsob smrti. Váš sociální status je určen barvou vlasů a každých 35 let se musíte přestěhovat na nový kontinent, kde se váš status změní. Pro Gaveina s Ra Mahleiné znamená přesun velikou šanci, ale oddělená cesta letadlem a lodí se pro ně stane noční můrou. Pak se však objeví kniha, která může odpovědět na všechny otázky, ale také otevřít bránu šílenství. Jmenuje se „Hnízdo světů“.

Nowa powieść jednego z czołowych pisarzy z nurtu fantastyki. Sugestywna, przejmująca, piękna i przerażająca zarazem powieść o – najprawdopodobniej – ostatnich już ludziach; o ich namiętnościach, słabościach, a także o względności ludzkiego poznania i kruchości naszej wiedzy, a także o granicach człowieczeństwa. Najmądrzejszy z żyjących ludzi nie wie, dokąd zmierza świat, wątła wiedza już nie wystarcza, by sprostać sytuacji. Świat ostatnich ludzi Huberath przedstawia tak plastycznie, że od razu powstaje poczucie przeniesienia do niego i zostaje on w pamięci czytelnika na długo po zakończeniu lektury. W nieokreślonej przyszłości, na niegościnnej planecie, w położonej miedzy górami Matcinu Dolanu, żyje niewielka wspólnota, na prymitywnym poziomie rozwoju według dzisiejszych standardów. Mieszkańcy potomkowie kolonistów, którzy na nią kiedyś trafili, walczą o przetrwanie ograniczeni małym skrawkiem terenu, który nadaje się do życia, ciężkimi warunkami bytowymi i koniecznością walki z niesprzyjającym klimatem, wyniszczającymi drobnoustrojami oraz groźnymi medvadami i porokami. Ludzie żyją tylko kilka sezonów, dopóki nie strawi ich krve znama lub nie poddadzą się vyleta – jedynemu sposobowi prokreacji, wymagającemu – ze względu na anatomię kobiet – śmiertelnej ofiary mężczyzny i kobiety.Żeby ludzkość mogła przetrwać, specjalnie wybrani: kobieta i mężczyzna z doliny, czuwają nad przebiegiem obrzędów, gromadzą i przekazują następnym pokoleniom całą dostępną wiedzę o świecie. Są to auraio i aurica – nazwani tak z powodu nietypowych organizmów karmiących piór, które sobie wszczepiają, by czerpać pożywienie z energii słonecznej. Dzięki temu, że mieszkają w oddalonych górach, tam gdzie nie panoszą się drobnoustroje, drapieżnik i dzięki piórom, mogą żyć dłużej niż przeciętny mieszkaniec wioski. W samej wiosce rządzi vedan podległy auraio; ważną funkcję pełni też wybierany co sezon nauczyciel. Książka będzie uzupełniona niedostępnymi w sprzedaży dwoma wznowionymi bardzo sugestywnymi opowiadaniami 'Zajdlowskimi', nawiązującymi do tematyki alternatywnych światów w nieokreślonej przyszłości: nominowane do Nagrody Zajdla w 1993 roku: Spokojne, słoneczne miejsce lęgowe oraz Maika Ivanna, nominowanym w 1994 roku. Marek S. Huberath– jeden z najciekawszych współczesnych polskich pisarzy, jeden z czołowych polskich pisarzy fantastów, pracownik naukowy w Instytucie Fizyki UJ. Jego utwory siedmiokrotnie nominowano do Nagrody im. Janusza Zajdla, z czego aż trzy zdobyły statuetkę. Autor m.in. Gniazda światów (1999), Miast po Skałą (2005) i Balsamu długiego pożegnania (2006). Mieszka w Krakowie.