Autorka omawia współczesne socjologiczne badania nad samym dziełem sztuki, nad społecznym uwarunkowaniem jego specyfiki, granic i zmienności. Książkę kończy rozdział podsumowujący refleksję nad obecnym statusem socjologii sztuki i nad jej prawdopodobnymi perspektywami: jako dyscypliny swistej, względnie autonomicznej, coraz bardziej świadomej swoich powinności.
Les hommes ne le savent peut-être pas, mais ce dont la plupart des femmes préfèrent parler entre elles, ce n'est pas d'eux : c'est de leur mère.En effet, si les femmes ne deviennent pas toutes mères, si les mères n'ont pas toutes des filles, toutes ont une mère. S'interroger sur la relation mère-fille est donc leur lot commun. C'est aussi celui des hommes, impliqués, qu'ils le veuillent ou non, dans cette relation.À partir de cas empruntés à la fiction (romans et films), Caroline Eliacheff et Nathalie Heinich reconstituent l'éventail de toutes les relations possibles, montrant comment s'opèrent la transmission des rôles et la construction des identités, de génération en génération. Ainsi se dessinent les conditions d'une bonne relation. Car, dans l'expérience délicate qui consiste à être une fille pour sa mère et éventuellement une mère pour sa fille, il est sans doute des voies plus praticables que d'autres.
Sztuka jako wyzwanie dla socjologii to wywiad rzeka, którego Nathalie Heinich udzieliła Julienowi Ténédosowi. Dowiadujemy się z niego o przebiegu jej drogi naukowej – począwszy od studiów filozoficznych na uniwersytecie w Aix-en- Provence, przez doktorat z socjologii napisany pod kierunkiem Pierre’a Bourdieu, aż po samodzielne stanowisko w Centre National de la Recherche Scientifique, czyli Narodowym Centrum Badań Naukowych w Paryżu. Znana socjolożka sztuki wtajemnicza nas w metody swej pracy badawczej, opowiada o pierwszych badaniach ankietowych, o tym, jak wynajduje tematy kolejnych prac, przede wszystkim zaś omawia swoje najważniejsze publikacje. Zdradza ponadto kulisy ideowego rozstania z Bourdieu, mówi o roli współpracy z takimi uczonymi, jak Luc Boltanski czy Laurent Thévenot, a także o inspirującym spotkaniu z dziełem Norberta Eliasa.
Twórcy obrazów, zwłaszcza malarze i rzeźbiarze, nie zawsze zajmowali pozycję w społeczeństwie, którą przypisuje się im dzisiaj. Podlegała ona znaczącym przemianom na przestrzeni wieków, zarówno jeżeli chodzi o warunki pracy, status prawny, ramy instytucjonalne, miejsce w hierarchii społecznej, rodzaj przynależności, status majątkowy, sposób życia, możliwości odniesienia osobistego sukcesu, kryteria doskonałości.
Nascido na Alemanha em finais do século XIX no seio de uma família judia - país de que se evadiu para escapar ao nazismo, refugiando-se em Inglaterra - Norbert Elias é uma referência incontornável para qualquer sociólogo. A sua obra é de uma espantosa diversidade, incidindo sobre temas tão distintos como a violência, as emoções, o desporto, a música, as relações sexuais, o tempo, a dependência ou a morte, dando origem a uma verdadeira "revolução coperniciana" em sociologia. O presente livro constitui uma síntese admirável da obra de um pensador que soube inventar novos objetos e formas de abordar a investigação sociológica. Nathalie Heinich nasceu em 1955. É socióloga e investigadora no CNRS. Publicou vários artigos sobre Norbert Elias e inspirou-se na sua obra para escrever alguns dos seus livros.