Karl Abraham, een van de vroege en invloedrijke Duitse psychoanalytici, was een cruciale medewerker van Sigmund Freud, die hem omschreef als zijn 'beste leerling'. Zijn werk duikt diep in vroege ontwikkelingsfasen en onderzoekt hoe primaire relaties en bevredigingen in de orale fase de toekomstige realiteitsperceptie en emotionele toestanden vormen, wat leidt tot zelfvertrouwen en optimisme, of juist pessimisme en depressie. In de anale fase analyseerde hij conflicten rondom hygiëne en hun impact op karaktertrekken en neurotische neigingen. Abraham breidde Freuds begrip van melancholie uit met het concept van de pre-oedipale 'slechte' moeder, wat de weg effende voor latere theorieën. Hij hield zich ook bezig met culturele kwesties, analyseerde mythen en interpreteerde spirituele activiteiten van oude figuren.
Nachdruck des Originals 1911. Der Autor dieses Werkes - Karl Abraham (1877-1925) war ein bedeutender Nervenarzt und Schüler sowie enger Vertrauter von Sigmund Freud. Er nahm regelmäßig an dessen „Mittwochsvereinigung“ in Wien teil und praktizierte anschließend als Nervenarzt in Berlin. Er ist der Begründer der Berliner Psychoanalytische Gesellschaft. Zu seinen Schülern zählten so bedeutende Persönlichkeiten wie Helene Deutsch, Felix Boehm oder Franz Alexander.
Band 2, Inhaltsübersicht: Einleitung des Herausgebers, 1. Arbeiten zur Klinik der Psychoanalyse, 2. Arbeiten zur psychoanalytischen Empirie, 3. Arbeiten zur psychoanalytischen Behandlungsmethode (nur in Bd. 2), 4. (in Bd. 1= 3.) Arbeiten aus dem Grenzgebiet der Psychoanalyse (in Bd. 1 Ethnologie), Anhang.
