Maarten t. Hart Volgorde van de boeken

Het langverwachte boek van Maarten 't Hart over zijn moeder `Na mijn dood, zei de moeder van Maarten t Hart vaak, `kun je over me schrijven wat je wilt, maar spaar me zolang ik leef. Daarom heeft t Hart in zijn werk zijn moeder zo veel mogelijk uit het zicht gehouden, waardoor een enigszins vertekend beeld van zijn jeugd ontstond. Nu zijn moeder in 2012 is overleden, kan Maarten t Hart alsnog de wonderlijke eigenaardigheden en de onwrikbare, rotsvaste zekerheid des geloofs van zijn moeder aan een nader onderzoek onderwerpen, aldus een leemte in zijn autobiografie opvullend.

Maarten 't Harts autobiografie 'Het roer kan nog zesmaal om' verscheen in 1984, was het honderdste Privé-domeindeel en werd zeer goed ontvangen. Het was een unicum dat een auteur van negenendertig zijn herinneringen publiceerde! Al leek de titel koerswijzigingen aan te kondigen, niets is daarvan terechtgekomen. In feite is er sinds 1984 wenig veranderd in het leven van Maarten 't Hart behalve dan dat zijn werk vooral in Duitsland grote opgang heeft gemaakt. Over de vaak opmerkelijke en soms ook bizarre consequenties daarvan brengt hij verslag uit in 'Dienstreizen van een thuisblijver'. 't Hart wordt niet alleen in Duitsland gelezen, maar ook in Hongarije en Zweden. Ook dat levert hilarische hoofdstukken op, evenals zijn weergave van hoe het hem verging als beoogd biograaf van Simon Vestdijk. Aldus ontstond, ondanks het feit dat sinds 1984 het roer niet meer om ging, een kleurrijk vervolg op zijn eerdere autobiografie.

De vriendschap van twee jeugdvrienden uit Maassluis wordt op de proef gesteld als de een, ook als ze studeren in Leiden, vriendinnen blijft afpakken van de ander.

In een Zuid-Hollandse gemeente krijgt een fotografe de opdracht om 200 markante dorpelingen te fotograferen. Van deze foto's wordt een fotoboek samengesteld. De meeste dorpsbewoners zijn aanvankelijk vereerd met deze vorm van aandacht. Tot op het moment dat het boek verschijnt want dan overlijdt de ene na de andere geportretteerde. Betekent een plaats in het boek een doodvonnis?

De zonnewijzer is een zelfstandig te lezen vervolg op De kroongetuige. De vrouwelijke hoofdpersoon daaruit, Leonie Kuyper, is inmiddels gescheiden. Haar beste vriendin overlijdt aan een zonnesteek. Zij laat alles na aan Leonie, met als enige voorwaarde dat Leonie zo goed mogelijk voor haar drie poezen zal zorgen. Daartoe moet Leonie zelfs in het van haar vriendin geërfde appartement gaan wonen zodat er in het leven van de katten zo weinig mogelijk verandert. Leonie kruipt, aanvankelijk terwille van de poezen, in de huid van haar overleden vriendin en gaat daar zo in op dat ze zich ten slotte volledig met haar identificeert. Doordat ze als het ware het leven van haar vriendin gaat leiden, komt Leonie er gaandeweg achter dat er veel meer aan de hand is geweest dan een zonnesteek.

Een hoogbejaarde man wordt ervan beschuldigd in de Tweede Wereldoorlog een koerierster van het verzet verraden te hebben.

In Het woeden der gehele wereld staan de bewogen jeugdjaren van Alexander Goudveyl centraal. De geschiedenis van Alexanders jeugd - gekleurd door 't Harts obsessies voor muziek, liefde en religie - is tevens de geschiedenis van een tijdperk, de jaren vijftig en zestig, en van een nooit opgehelderde moordzaak. Die moord gaat terug op een authentiek voorval: in 1956, pal voor Kerstmis, werd in Maassluis tijdens een groots opgezette evangelisatie-campagne op klaarlichte dag een politieagent doodgeschoten. In Het woeden der gehele wereld speelt ook een mislukte vluchtpoging met een haringkotter in de woelige meidagen van 1940 een rol. Deze thrillerachtige elementen worden naadloos verweven met de psychologische ontwikkeling van Alexander Goudveyl, die ervan droomt componist te worden.