Perelandra

Meer over het boek

Perelandra” to druga część trylogii międzyplanetarnej. Trylogii, którą możemy potraktować jako swoisty przypis C.S. Lewisa do chrześcijańskiej koncepcji dziejów. Konwencja science fiction służy tu jedynie jako pretekst do przemieszczenia bohatera w przestrzeni kosmicznej i w zasadzie od pierwszych stronic zepchnięta jest na margines. Bo ta powieść to tak naprawdę traktat filozoficzno–teologiczny. Traktat o Bogu działającym z równą mocą w mikrokosmosie ludzkiej duszy, co makrokosmosie wszechświata. O Bogu, Którego wszystko jest pełne, Który swoją obecnością znaczy czas i przestrzeń, bez Którego nic się nie stało, co się stało. Trzeba przyznać, że jest to traktat logiczny i spójny, napisany językiem żywym i nieprzegadany. Traktat, w którym racjonalnie, punkt po punkcie C.S. Lewis udowadnia celowość wszelkiego stworzenia. To, co tak zachwyca wiernych czytelników autora narnijskich opowieści – analityczne, rzeczowe, pragmatyczne podejście do podstawowych prawd wiary chrześcijańskiej – znajduje w „Perelandrze” swój pełny wyraz.