Opowieść koncentruje się na Pazit, kobiecie, która pragnęła zniknąć, wymazując swoją teraźniejszość i przeszłość. Jako córka polskich Żydów, urodzona w obozie dla dipisów tuż po II wojnie światowej, Pazit osiedliła się w Izraelu, gdzie stała się uznaną tłumaczką i redaktorką. Narracja to mozaika głosów, które tworzą wyrazisty portret bohaterki oraz obraz polskich Żydów w Izraelu po wojnie. W tle historii kryje się bolesna przeszłość, tragedia narodu, która wpłynęła na życie wielu ludzi, zmieniając je na zawsze. Neeman wprowadza także innych pisarzy, takich jak Thomas Bernhard, Primo Levi czy Flannery O'Connor, których teksty pomagają w refleksji nad losem Pazit. Fragmenty ich dzieł budują biografię osoby, która pragnęła być zapomniana, mimo że ci, którzy ją znali, nie mogą jej wymazać ze swojej pamięci. Autorka, Yael Neeman, izraelska pisarka i literaturoznawczyni, zdobyła uznanie dzięki autobiograficznej opowieści o dorastaniu w kibucu. Jej książki wielokrotnie zdobywały status bestsellerów w Izraelu i były tłumaczone na wiele języków. Neeman była dwukrotnie nominowana do Nagrody Sapira, a za swoją ostatnią książkę otrzymała prestiżową nagrodę izraelskich wydawców.
