Remco Campert Volgorde van de boeken

'Zonder roken bij mij geen poëzie. Het mag ook andersom zijn. Als poëzie een gevolg van of een aanleiding tot roken is, dan is het geen knip voor de snotterende rokersneus waard. Maar wat is poëzie?' In deze bundel onderzoekt Remco Campert zowel deze vraag als het kettingroken. Hij is de meest genereuze columnist van Nederland: trefzeker leidt hij zijn lezers naar het mooiste wat er is, en dat is veel, want Campert is een onstuimig lezer. 'Een paar dagen lang kan ik ook wel zonder, maar dan betrap ik me er toch opeens op dat ik met mijn hand in de boekenkast sta.' Uit gemakzucht citeert hij niet 'want het vereist veel speurwerk in allerhande literatuur'. Op onovertroffen lichtvoetige wijze schrijft hij over de moeizame dagelijkse perikelen nu hij ouder wordt, zijn ziekenhuisopname, zijn vrienden en blikt hij terug op zijn schrijversleven.

In Dagboek van een poes laat Remco Campert een buitengewoon oplettende poes aan het woord, die vanuit haar eigen perspectief, maar met het verteltalent en de poëtische gevoeligheid van haar schepper, over haar dagelijkse avontuurlijke bestaan vertelt.

De bejaarde en beroemde schilder Hendrik van Otterlo in deze roman van Remco Campert leidt een teruggetrokken bestaan. Twintig jaar daarvoor heeft zijn grote liefde, Cissy, hem verlaten. Sindsdien is hij niet meer in zijn atelier in Weesp geweest; het echte schilderen heeft hij eraan gegeven. Inwendig klagend brengt hij zijn dagen somberend door, alleen nog bijgestaan door een oude kunstbroeder en een halfzuster -onnadrukkelijk krijgt in hun portrettering de doorwerking van de oorlog gestalte. Het bericht van het overlijden van Cissy zet echter een verandering in gang. Hij beseft op den duur dat hij het leven terwille van de kunst aan zich voorbij heeft laten gaan. Hij heropent zijn atelier en werpt zich opnieuw op de kunst.

Ondanks hun verschillen hebben Nederlanders en Belgen een ding gemeen: ze zijn uiterst reislustig! Geen afstand is ze te groot, geen grens houdt ze tegen. Reizen zit ze in het bloed en ze doen het van oudsher, liefst naar oorden die doorgaans als ondoordringbaar worden beschouwd. Reis om de wereld in 1000 bladzijden bevat meer dan 100 reisverhalen van schrijvers, journalisten en professionele reizigers.Eerder verschenen in vier afzonderlijke reisbundels: Adieu adieu sweet Bahnhof, en Gewoon omdat ik ging, en Rusteloze reizen, en Verre verlangens

Amsterdam, een zonnige zondag ergens in het begin van de jaren zestig. Mees, een 26-jarige jazz-pianist. Zijn vriend Boelie, dichter. Panda, een door en door verdorven schoolmeisje met een voorkeur voor oudere mannen en Amerikaanse soldaten. Een grijsaard, die kringetjes van pruimtabak in het water spuugt en zijn spaargeld in zijn schoenen bewaart. Etta, die tegen de win van haar ouders met een journalist is getrouwd en niet weet hoe het nu verder moet. De brave borst Tjeerd, die - hoewel zelf jong - van oordeel is dat het de verkeerde kant opgaat met de jeugd van tegenwoordig. Campert volgt al deze mensen een lange zomerdag op de voet. Hij laat ze elkaar ontmoeten, beroven, beminnen, sarren, achtervolgen en volgieten met drank. En 's avonds is er feest in het huis van Mees en Boelie, met - alweer - drank voor allen. "Het leven is vurrukkulluk" (1961)van Remco Campert laat zich door een serieuze lezer lezen als een satirisch portret van een verloren generatie, die zich geen illusie meer maakt. Wie wat minder zwaar op de hand is, zal het boek eerder opvatten als een luchtige zomeridylle waar om gelachen mag worden. Beide lezers hebben gelijk.

Tot zoens bevat een twaalftal niet eerde gepubliceerde korte verhalen van Remco Campert, plus een selectie uit Waar is Remco Campert? en Het paard van Ome Loeks.