Connie Palmen Volgorde van de boeken

Voor de meeste mensen bestaan wij alleen in een boek, mijn bruid en ik. De afgelopen vijfendertig jaar heb ik met een machteloos afgrijzen moeten aanzien hoe onze echte levens bedolven raakten onder een modderstroom van apocriefe verhalen, valse getuigenissen, roddels, verzinsels, mythen, hoe onze ware, complexe persoonlijkheden werden vervangen door clichématige personages, ingedikt tot een simpel, hanteerbaar logo, op maat gesneden voor een sensatiebelust lezerspubliek. En dan was zij de broze heilige, en ik de brute verrader. Ik heb gezwegen. Tot nu. Ted Hughes en Sylvia Plath vormen het beroemdste liefdespaar uit de moderne westerse literatuur. In Jij zegt het geeft Connie Palmen de in 1998 overleden Ted Hughes een stem. Ze laat hem terugkijken op zijn gepassioneerde huwelijk dat op 11 februari 1963 eindigt in de zelfmoord van zijn vrouw, en op zijn leven dat vanaf dat moment door deze dood wordt beheerst. In de talloze biografieën die van haar verschijnen krijgt zij de status van martelares, hij die van verrader en moordenaar, beschimpt door wildvreemden en aangeklaagd door mensen die hij als vriend beschouwde. Op ingetogen, scherpzinnige wijze beschrijft Palmen de gedachten, angsten en bezweringen van de bruidegom, en de diep tragische band met de vrouw die zijn leven zou bepalen. Jij zegt het is een aangrijpende roman over de liefde en de dood.

Autobiografisch verslag van het rouwproces van de schrijfster na het verlies van haar man Hans van Mierlo.

Sleutelroman over de impact van een tragische gebeurtenis op een kunstenaarskring in Amsterdam in de jaren tachtig.

Sleutelroman over de impact van een tragische gebeurtenis op een kunstenaarskring in Amsterdam in de jaren tachtig.

Ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van Connie Palmen verschijnen onder de titel Als een weke krijger voor het eerst haar korte verhalen in boekvorm, samen met haar toneelteksten en haar mooiste toespraken. Ondanks hun veelsoortigheid vormen die teksten een hechte eenheid, vooral door Palmens briljante stijl.

"Die ene naam die voor alles kan staan, bestaat niet. Dan vind ik God nog de beste. Maar God moet natuurlijk wel van de aarde wegblijven. Ik moet er niet aan denken, een God op aarde'. 'Goeie filosofie doet pijn, die brandt, je krijgt een paar klappen in je gezicht, wordt wakker. En goeie literatuur heeft dat voor mij ook. Zoutzuur, vitriool. Het doet vreselijk zeer als ze het over je heen gieten, maar daar kan je op zo'n moment ook van genieten, omdat het eindelijk de waarheid lijkt. Je gaat steeds meer van de schijn genezen'. Deze uitspraken deed Connie Palmen in haar allereerste interview, in 'Het Parool' van zaterdag 19 januari 1991. Ze hadden net zo goed van gisteren kunnen dateren; in interviews is Palmen door de jaren heen al even consistent als in haar romans en essays. Uit de interviews die ter gelegenheid van haar vijftigste verjaardag zijn gebundeld in God en vitriool, treedt een vastberaden, sprankelende, diepzinnige en oergeestige persoonlijkheid naar voren die tegelijkertijd ontwapent en aan het denken zet, zoals het een groot schrijver betaamt."

Geheel de uwe is een grote, rijke filosofische roman, een subtiel geweven web van persoonlijke geschiedenissen die aanleiding vormen tot pregnante bespiegelingen over de verrassende relatie tussen economie en psychologie, over het wezen van de theatrale persoonlijkheid, over de betekenis van de biografie en over de verdwijning van de vader in de twintigste eeuw.

Niemand zijn is onverdraaglijk, iemand zijn is gevaarlijk. Door het hebben van een naam wordt iemand voor een deel publiek eigendom. Het lot van mensen lijkt verbonden te zijn met het vertellen en het schrijven van verhalen en ook het lot van Socrates wordt hierdoor fataal beklonken. Waarom moest Socrates sterven, terwijl hij toch maar zoiets eenvoudigs wilde als zichzelf leren kennen, de waarheid spreken en het goede nastreven? Welke wrede plotmaker veranderde deze idylle van de pure ziel in een drama?

Autobiografisch getint relaas van het leven van de schrijfster met de schrijver en journalist Ischa Meijer (1943-1995) en van haar verwerking van diens plotselinge dood.