Kraj bez kapelusza / Witajcie powracające widma

Meer over het boek

Czy to prawda, że stary prezydent powołał armię zombi, żeby stawić czoło armii amerykańskiej? W wierzeniach Haitańczyk�w kraj bez kapelusza jest miejscem, w kt�re odchodzą dusze zmarłych. Powieść Dany'ego Laferriere'a to literacka podr�ż po Haiti ? tym rzeczywistym i tym wyobrażonym. Narrator, pisarz, kt�ry powraca do kraju po dwudziestu latach emigracji, musi na nowo odnaleźć się w niegdyś dobrze sobie znanym świecie. Nie chodzi tu jednak tylko o nostalgiczny powr�t do przeszłości. Bohater przyjeżdża z konkretną misją: chce napisać reportaż z zaświat�w. A że w kraju wudu wszystko jest możliwe, trafia na trop armii zombi, kt�ra grasuje w miasteczku Bombardopolis?Kraj bez kapelusza to wybuchowa mieszanka styl�w i gatunk�w: literackiego reportażu, autobiografii, powieści satyrycznej i mitu. Nuty nostalgii przeplatają się tu z ironią i pastiszem, a pozornie lekka forma skrywa poważne polityczne i metafizyczne wątki. Laferriere ma własny, rozpoznawalny ton, kt�ry czyni zeń jednego z najważniejszych wsp�łczesnych pisarzy haitańskich.Gdzie i kiedy toczy się akcja powieści togijskiego autora? Tego dokładnie nie wiadomo; prawdopodobnie w jakimś afrykańskim kraju przypominającym Rwandę czy Sudan. Z pewnością zaś dziesięć lat po bratob�jczej walce. Gdzieś na linii demarkacyjnej oddzielającej życie od śmierci, dobro od zła. Duchy przeszłości nawiedzające świat żywych nie pozwalają zapomnieć o wojennej traumie. Powracający po latach nie mogą odnaleźć się w świecie, w kt�rym kiedyś przeżywali chwile uniesień. Wszystko uległo zmianie i wszystko jest w przebudowie. Nie ma tu już miejsca na gorycz i b�l. Obowiązuje ideologia pojednania. Kraj stał się terenem nowych eksploracji i ekonomicznych podboj�w. W tej scenerii narrator powieści pr�buje odnaleźć dawnych przyjaci�ł z trupy teatralnej. Było ich trzech, a zostało?W poetyckiej, wizyjnej powieści Efoui stawia pytania o sens i możliwość życia w świecie, w kt�rym doszło do bankructwa wszelkich wartości. Gdzie szukać ratunku, ukojenia, nadziei? W zapomnieniu? W pokusie odwetu? A może w cynizmie i pełnym sarkazmu dystansie wobec innych?