H. P. Grice was een Britse taalfilosoof wiens werk over de aard van betekenis een diepgaande invloed heeft gehad op de filosofische studie van de semantiek. Hij staat vooral bekend om zijn theorie van de implicatuur, die analyseert hoe luisteraars betekenissen afleiden die verder gaan dan wat letterlijk wordt gezegd. Zijn benadering onderzoekt hoe context en conversationele principes onze interpretatie van uitingen vormgeven. Grice's diepgaande analyse van communicatie blijft discussies vormgeven over hoe betekenis wordt gegenereerd tussen sprekers en luisteraars.
Herbert Paul Grices Aufsatz von 1957 ist ein zentraler Bezugspunkt für die Diskussion über Bedeutung, basierend auf Intentionen und der Reaktion des Adressaten. Die Ausgabe enthält den Originaltext mit neuer Übersetzung und Kommentaren zur sprachphilosophischen Relevanz sowie zur Entwicklung des Themas bis heute.
This volume, Grice's first book, includes the long-delayed publication of his enormously influential 1967 William James Lectures. But there is much, much more in this work. Paul Grice himself has carefully arranged and framed the sequence of essays to emphasize not a certain set of ideas but a habit of mind, a style of philosophizing.Grice has, to be sure, provided philosophy with crucial ideas. His account of speaker-meaning is the standard that others use to define their own minor divergences or future elaborations. His discussion of conversational implicatures has given philosophers an important tool for the investigation of all sorts of problems; it has also laid the foundation for a great deal of work by other philosophers and linguists about presupposition. His metaphysical defense of absolute values is starting to be considered the beginning of a new phase in philosophy. This is a vital book for all who are interested in Anglo-American philosophy.