Nadar Boeken

"Nadar tells us about his descent into the sewers and catacombs of Paris, where he experimented with the use of artificial lighting, and his ascent ino the skies over Paris in a hot air balloon, from which he took the first aerial photographs. He recounts his 'postal photography' during the 1870-1871 Siege of Paris-an amazing scheme involving micrographic images and carrier pigeons. He describes technical innovations and important figures in photography, and offers a thoughtful consideration of society and culture; but he also writes entertainingly about such matters as Balzac's terror of being photographed, the impact of photograph on a celebrated murder case, and the difference between male and female clients."

Javi ist 16 Jahre alt, hat die Schule abgebrochen und ist jetzt eine Art bezahlter Auftragsrowdy, der verschiedene Jobs für Schüler erledigt: Racheakte, Wiederbeschaffung gestohlener Handys, gebrochene Nasen und was sonst noch gebraucht wird. Eines Tages erhält er auf einer Party einen etwas anderen Auftrag, und die Sache geht schief. Zur gleichen Zeit kommt Jorge in die Stadt und fängt an, für eine Industrieschreinerei zu arbeiten. Sein Kollege Arturo versucht vergeblich, sich mit ihm anzufreunden. Jorge ist ein mysteriöser Mensch, traurig und schweigsam, der eine große Schuld mit sich herumzutragen scheint. Den Ursprung dieses Schuldgefühls kennt nur er, und er muss damit leben. Publikumspreis „Bestes Buch“ auf dem Comic-Salon Barcelona 2014

Quand j'étais photographe est composé d'une suite de quatorze récits narrant ses diverses expériences, l'ouvrage constitue un instrument de travail précieux pour les historiens, un témoignage pour les passionnés de photographie

Fotografická biografie Félixe Tournachona alias Nadara (1820–1910) se objevila kolem roku 1900, když autorovi bylo 80 let. Je to série vyprávění, v nichž tento slavný fotograf, romanopisec, karikaturista a aviatik zachytil svůj neobyčejný život – první aerostatické fotografie pořízené z balonu nebo prozkoumávání pařížského podzemí, zkazky o osobnostech, které fotografoval, a o umělcích, s nimiž se setkával. Jeho živý a humorný styl, připomínající sloh bulvární žurnalistiky, upomíná na dobu, kdy sám Nadar přispíval do časopisů Charivari a Revue comique.

Wielki fotograf, prekursor fotografii portretowej, daje tutaj, tym razem słowami, portret jednego z największych poetów europejskich wszystkich czasów i języków, poety progu nowoczesności. Dalej: ta książka – jako sylwa – wyprzedza dzisiejsze serie, gdy pisarze opowiadają o samych sobie („par lui- meme” – niedawno czytaliśmy tak po polsku Rolanda Barthes‘a). Bo tu Baudelaire mówi sam o sobie, na przykład w listach do Nadara. Właściwie mówią o sobie wzajemnie, i choć głównym bohaterem zebranych na ledwie stu stronach (ale jak bogatych w treść!) dokumentów, notatek, anegdot, listów, podobizn, rysunków – jest autor Kwiatów zła, drugą najważniejszą osobą pozostaje autor wspomnień. Nadar, który na chwilę zawiesza swą pierwszą profesję, by sposobem Baudelaire’a opowiedzieć o Baudelairze. Już sam tytuł streszcza smaki, zawarte w dziełku, tyleż niewielkim rozmiarami, co istotnym dla dzisiejszych czytelników francuskiego poety i wielbicieli fotografa, który wymyślił ujęcie z lotu ptaka. Zatem: dzieło do przeczytania w jeden wieczór, korzyść intelektualna na całe życie! Katarzyna Kuczyńska-Koschany