Katarzyna Suwada Boeken

This book provides an account of fatherhood and changing parental roles in Sweden and Poland. It uses a comparative perspective to show what men understand a father’s role to be, and how they seek to live up to it. Fathering, the author argues, is a social phenomenon grounded in cultural patterns of parenting, gender roles and models of masculinity, and also shaped by family policy. Being a father today, she demonstrates, is longer connected solely with being the main breadwinner. Rather, it has become increasingly common for fathers to take on duties traditionally regarded as the domain of women. This means that men often face conflicting expectations based on different models of fatherhood. The aim of this thought-provoking book is to track these models, analysing their origins and their consequences for gender order. It will appeal to students and scholars of gender studies, the sociology of families and social policy studies.

Focusing on the dynamics of parenthood in Polish society, this open access book explores how mothers and fathers navigate their roles within the labor market and the influence of family policy and socio-cultural norms. It highlights the interplay between individual choices and institutional frameworks that perpetuate gender and social inequalities. The author contrasts Polish experiences of parenthood with those in established democracies, revealing distinct expectations and challenges faced by different parent groups. This work is valuable for social science students and researchers in family studies and sociology.

W Polsce proces starzenia się ludności postępuje bardzo szybko, co zmienia kształt „polskiej kultury starości”. Na potrzeby niniejszej książki termin ten definiujemy jako zestaw norm i praktyk społeczno-kulturowych – realizowanych zarówno przez osoby starsze, jak i osoby młode wobec osób starszych – szczególnie istotnych na dalszych etapach życia. W naszych badaniach skoncentrowaliśmy się na „młodych” emerytach, a więc takich, którzy formalnie przeszli na emeryturę w okresie ostatnich pięciu lat. Ich doświadczenie emerytury jest więc krótkie, można powiedzieć, że są w fazie przejściowej pomiędzy kolejnymi etapami życia – pomiędzy późną dorosłością a starością. Ale jest to okres kluczowy, jeżeli chcemy gruntownie poznać doświadczenie starzenia się i uchwycić bieg życia jednostki w całej jego złożoności. Przejście na emeryturę może być postrzegane jako znaczący moment w życiu człowieka. Ma on wpływ nie tylko na jednostkę przechodzącą na emeryturę, ale oddziaływa również na innych ludzi: członków rodziny, współpracowników, przyjaciół i znajomych. Jest więc kluczowy dla wielu wymiarów relacji społecznych. Pojawia się jednak pytanie, czy stanowi on punkt zwrotny w wymiarze tożsamościowym człowieka, czy w zasadniczy sposób odbija się na sposobie definiowania samego siebie i odnajdywania się w otaczającej rzeczywistości społecznej. Odpowiedź na to pytanie nie może być (i nie jest) odpowiedzią łatwą. Moment przechodzenia na emeryturę, jak i sam czas emerytury, nie jest bowiem doświadczeniem jednorodnym.

W odroznieniu od wielu innych badaczy autorka nie podaza za moda nie ulega egzaltacji okruchami codziennosci lecz zafascynowana koncepcja Eliasa szuka regularnosci okreslajacych poznonowoczesny porzadek spoleczny Milosc erotyczna choc zabrzmi to cokolwiek dziwacznie to pretekst do solidnej roboty teoretycznej podpartej znajomoscia pismiennictwa S Nieczesto zdarza sie aby ktos umial odnosic teorie do tego co na pozor plynne i ulotne Z recenzji prof dra hab Aleksandra Manterysa