Mario Santiago Papasquiaro, medeoprichter van de infrarrealistische dichterlijke beweging, was een Mexicaanse dichter. Zijn werk kenmerkt zich door een experimentele benadering van taal en een zoektocht naar authenticiteit in verzen. Hij verkende gemarginaliseerde thema's en zocht naar nieuwe uitdrukkingsvormen, waarmee hij een generatie avant-gardistische schrijvers beïnvloedde. Zijn nalatenschap ligt in zijn compromisloze houding ten opzichte van kunst en zijn streven om deze te bevrijden van conventionele normen.
The narrative explores Santiagö's emotional turmoil, highlighting his profound belief in poetry as a transformative force. His distress and derangement stem from a deep connection to the written word, which he sees as a means to inspire fresh perspectives and evoke change. Through this lens, the story delves into the power of art to shape reality and the inner struggles faced by those who seek meaning and expression through poetry.
»Mario Santiago Papasquiaro« war das Pseudonym des mexikanischen Dichters José Alfredo Zendejas; er lebte von 1953-1998 und hat in dieser Zeit die »infrarealistische« Dichtung erfunden, ihr Manifest entworfen, eine poetische Guerilla angeführt, die mit Polterattacken auf gediegene Lesungen den Kulturbetrieb erschüttern wollte. Er hinterließ unzählige Schriften und Notizen, die großteils noch unpubliziert sind. Ein Beispiel dessen sind die vorliegenden »Ratschläge«. Santiago Papasquiaro starb bei einem Verkehrsunfall. Roberto Bolaño nahm ihn in seinem Roman »Wilde Detektive« zum Vorbild für die Figur des »Ulises Lima«.