Wendy Mitchell Boeken

This charming and adorable collection of the best cinematic dogs is sure to delight dog lovers and movie-goers alike. The Citizen Canine pack includes sixty of the bravest, cutest, and furriest pooches ever to grace the silver screen. From top-billed hounds like Lassie and Benji to comedic scene-stealers like Asta from Bringing Up Baby and Puffy from There's Something About Mary, all your favorite furry friends are here. Whether you have a canine companion or just wish you did, Citizen Canine is your perfect guide to dogs, movies, and the magical moments when they come together.

_______________ A RICHARD AND JUDY BOOK CLUB PICK THE SUNDAY TIMES BESTSELLER A BBC RADIO 4 BOOK OF THE WEEK SELECTED AS A BOOK OF THE YEAR BY THE TIMES SELECTED AS A SUMMER READ BY THE SUNDAY TIMES, FINANCIAL TIMES, DAILY TELEGRAPH, THE TIMES AND THE MAIL ON SUNDAY _______________ 'Anyone who knows a person living with dementia should read this book' - The Times 'Revelatory' - Guardian 'A miracle' - Telegraph 'Remarkable' - Daily Mail 'A landmark book' - Financial Times _______________ How do you build a life when all that you know is changing? How do you conceive of love when you can no longer recognise those who mean the most to you? A phenomenal memoir, Somebody I Used to Know is both a heart-rending tribute to the woman Wendy Mitchell once was, and a brave affirmation of the woman dementia has seen her become.

THE SUNDAY TIMES BESTSELLER'Essential reading' SUNDAY TIMES MAGAZINE'A book of hope' OBSERVER'A marvellous tour of insights' THE TIMES'A must-read . . . I couldn't recommend it higher' MICHAEL BALL'Wendy Mitchell is a life-saver' FRANCES WILSON, AUTHOR OF BURNING MANWhat can a diseased brain tell us about being human, living our own lives better and helping those with dementia get the best from theirs?When Wendy Mitchell was diagnosed with young-onset dementia at the age of fifty-eight, her brain was overwhelmed with images of the last stages of the disease -- those familiar tropes, shortcuts and clichés that we are fed by the media, or even our own health professionals. But her diagnosis far from represented the end of her life. Instead, it was the start of a very different one. Wise, practical and life affirming, What I Wish People Knew About Dementia combines anecdotes, research and Wendy Mitchell's own brilliant wit and wisdom to tell readers exactly what she wishes they knew about dementia.

The last book from bestselling author and advocate Wendy Mitchell'This beautiful book will give hope and courage to many people' Kathryn Mannix'An uplifting memoir that reminds us we should relish every moment' Daily Mail'A really thoughtful and thorough exploration of end-of-life concerns' Professor Celia KizingerAfter her diagnosis of young-onset dementia in 2014, Wendy spoke affectionately about the liberating feeling that came with having open conversations and confronting life's obstacles head on. So, in the years leading up to her death, Wendy set out to have what would be her most important conversation: to explore what options are available - and what options are denied - at the end of life.Courageous, balanced and wise, One Last Thing lists the practical ways that we can prepare for death, offers the gentle words to raise the topic with our loved ones and consults leading experts to educate us on the topic of assisted dying.

Wspomnienia, które dają nadzieję i niezwykłą siłę. Tę książkę powinien przeczytać każdy z nas. Wyobraź sobie, że pracując na pełnych obrotach, pewnego dnia dowiadujesz się, że masz chorobę Alzheimera... Czy można zapomnieć, jak się wykonuje manewr skrętu, dojeżdżając do skrzyżowania? Albo dobijać się do cudzego domu, uważając, że to własny? Czy naprawdę trzeba barykadować się w kuchni krzesłami, żeby z niej nie wyjść w trakcie gotowania? Czy da się zapomnieć o urodzinach własnego dziecka? Wendy Mitchell też nie mieściło się to w głowie. Należała do ludzi, którzy niczego nie zapominają. Imię raz spotkanej osoby pamiętała po upływie miesięcy, a nawet lat. W pracy podziwiano, jak potrafiła wszystko odtworzyć z pamięci. Z czasem nawet proste czynności zaczęły jej sprawiać kłopoty. Ale choć przeszkody piętrzyły się jedna nad drugą, nigdy nie było tak beznadziejnie, żeby trzeba się było poddać. I właśnie o tym jest ta książka o życiu z demencją, ogromnym lęku przed utratą siebie i ciągłym wynajdowaniu sposobów, żeby przechytrzyć chorobę, która każdego dnia usuwa z pamięci część cennych informacji. Wendy Mitchell dowodzi na swoim przykładzie, że choć demencji nie da się pokonać, to można zrobić wiele, żeby z nią żyć, da się nawet napisać książkę, choć czasem trudno skończyć zdanie, bo ucieka główna myśl. Prowadzę bloga już od dwóch lat. To dwa lata dzielenia się przemyśleniami i zapisywania zdarzeń w pamięci zewnętrznej. Przed demencją nawet nie czytałam żadnego bloga, a co dopiero mówić o prowadzeniu, lecz nigdy nie jest za późno na nauczenie się czegoś nowego, nawet w przypadku choroby mózgu.