Hartmann von Aue geldt, naast Wolfram von Eschenbach en Gottfried von Straßburg, als de belangrijkste epische dichter van de zogenaamde 'Middelhoogduitse Klassieken' rond 1200. Samen met Heinrich von Veldeke staat hij aan het begin van de uit Frankrijk overgenomen hoofse roman. Zijn verhalend proza onderscheidt zich door artistieke perfectie en diepgaand psychologisch inzicht, waarbij thema's als ridderlijkheid, eer en christelijk geloof worden onderzocht. Hartmanns epische werken vormen een hoogtepunt van middeleeuwse hoofse literatuur en hebben de ontwikkeling van de hoofse roman significant beïnvloed.
Frontmatter -- Vorwort zur 2. Auflage -- Vorwort zur 3. Auflage -- Inhalt -- I. Teil. Mittelhochdeutscher Text und Übersetzung -- II. Teil. Anmerkungen -- Literaturverzeichnis -- Anmerkungen -- Ergänzende Anmerkungen zur 2. und 3. Auflage -- Register zu den Anmerkungen