Meer dan een miljoen boeken binnen handbereik!
Bookbot

Breece Pancake

    Breece D'J Pancake vangt meesterlijk de rauwe realiteit van het landelijke West Virginia. Zijn proza, vaak vergeleken met dat van Hemingway, is rijk aan levendige beelden en rauw naturalisme. Pancake duikt diep in thema's als identiteit, het plattelandsleven en de spanning tussen mens en natuur. Zijn beknopte, ongekunstelde stijl en emotionele diepgang resoneren bij lezers die authenticiteit en literaire vaardigheid waarderen.

    Trylobity
    The Stories Of Breece D'j Pancake
    • Breece D'J Pancake cut short a promising career when he took his own life at the age twenty-six. Published posthumously, this is a collection of stories that depict the world of Pancake's native rural West Virginia.

      The Stories Of Breece D'j Pancake
    • Pokryta węglowym pyłem Wirginia Zachodnia w opowiadaniach Pancake’a to kraina bogów porażki. Ubodzy górnicy, sfrustrowani farmerzy, prawdziwi i niedoszli mordercy, marzyciele i szaleńcy. Gospodarstwa, kopalnie, sale barowe i podrzędne hotele. A wokół oposy, lisy, węże i łanie – uważnie przyglądająca się człowiekowi przyroda. To miejsce, gdzie prowincjonalny krajobraz łączy się z równie prowincjonalnym myśleniem; gdzie łatwiej sobie odgryźć język, niż wyjawić skrywane uczucia. Przy tych bohaterach, ludziach pełnych gniewu i szukających wybawienia, autor trwa bez względu na to, jak nisko upadają. Pierwsza i ostatnia książka jednego z najwybitniejszych amerykańskich prozaików wypełniona jest okruchami strzaskanego życia, którego nic nie jest w stanie posklejać. W brutalnej prozie Pancake’a podążamy śladami postaci nieumiejących porzucić strachu, że na końcu i tak wszystkich zmiecie gorący wiatr. „Breece D’J Pancake przemawia wyjątkowym głosem: charakternym, zjadliwym, plastycznie oddającym strukturę dotykanego świata, gwałtownym i niedającym czytelnikowi spokoju.” Margaret Atwood „Słowo honoru, to najlepszy, najszczerszy pisarz, jakiego czytałem. Przypuszczam, że bycie tak dobrym bolało za bardzo, ani trochę nie było fajne. Ty i ja nigdy się o tym nie przekonamy.” Kurt Vonnegut w liście do Johna Caseya

      Trylobity