Pieczyński Maciej Boeken

Monografia Macieja Pieczyńskiego stanowi udaną próbę nowatorskiego odczytania intertekstualnych relacji wybranych współczesnych dramatów rosyjskich z klasyczną literaturą rosyjską. (…) W rusycystycznym literaturoznawstwie w Polsce dotychczas brakowało tak ożywczego metodologicznie opracowania rosyjskich sztuk współczesnych, w którym oryginalne ujęcie badanych problemów pozwoliłoby na merytoryczne i konstruktywne osadzenie tej twórczości w kontekście ponowoczesnej myśli o literaturze. I tę lukę Autor stara się bardzo rzeczowo wypełnić swoją propozycją. Aktualność i celowość przygotowywanej do druku publikacji nie budzi zatem wątpliwości. (…) Rozległa wiedza kulturowa, znajomość realiów historycznych oraz pasja pozwalają Pieczyńskiemu — bez przytłaczania wiedzą teoretyczną — przeprowadzić czytelnika przez meandry intertekstualnych odniesień w Tani-Tani Oli Muchiny, Tlenie Iwana Wyrypajewa, Na mieliźnie Igora Szprica, Rosyjskich konfiturach Ludmiły Ulickiej, Annie Kareninie II Olega Szyszkina oraz Martwych uszach, albo Najnowszej historii papieru toaletowego Olega Bogajewa (…). Swoboda, z jaką prowadzone są w książce analizy i interpretacje oraz poziom ich uszczegółowienia świadczą bez wątpienia o dojrzałości przedstawionej koncepcji badania dialogowania z tradycją w najnowszej dramaturgii rosyjskiej. Wszystkie one dowodzą znakomitej znajomości tekstów klasyków oraz różnorodnych kontekstów kulturowych, w jakie wpisują się omawiane teksty (…). Modele dialogu z tradycją w najnowszej dramaturgii rosyjskiej Macieja Pieczyńskiego to książka dobrze napisana, ważna z punktu widzenia nie tylko badań naukowych prowadzonych na gruncie polskiej rusycystyki. Jej wartość dostrzegam także na polu dydaktyki akademickiej, gdzie stanowić może cenne, bogate w nowoczesne ujęcia rozpatrywanego zagadnienia kompendium wiedzy o najnowszym dramacie rosyjskim dla studentów rusycystyki czy innych kierunków humanistycznych. (…) Nie ulega wątpliwości, że dzięki prezentowanym wartościom książka będzie interesującą z perspektywy nauki i kształcenia uniwersyteckiego pozycją na mapie polskiej rusycystyki literaturoznawczej. Z recenzji dr Lidii Mięsowskiej

Polityka historyczna pod rządami Władimira Putina ma charakter synkretyczny, łączy w sobie kult Imperium Rosyjskiego oraz potęgi ZSRR - w tym szczególne znaczenie ma eksponowanie zwycięstwa nad faszyzmem. Coraz częściej w jej ramach oprócz szeregowych żołnierzy Armii Czerwonej jest gloryfikowany Józef Stalin. Przypisuje mu się zarówno pokonanie nadciągającego z Zachodu zła, jak i przesunięcie panowania Moskwy aż nad Łabę oraz modernizację kraju. W latach 90. XX wieku fascynacja stalinowskim dziedzictwem połączyła nastawionych antysystemowo komunistów, imperialistów, neofaszystów i nacjonalistów, tęskniących za czasami, w których ZSRR był ekspansywnym, a zarazem antyzachodnim mocarstwem. Po dojściu Putina do władzy neostalinowska retoryka znalazła się w głównym nurcie, zyskując ogromną popularność i wpływ na opinię publiczną. W swojej książce Maciej Pieczyński przedstawia obraz Stalina we współczesnej rosyjskiej publicystyce, literaturze faktu oraz w dokumentalnym dramacie i teatrze. Żeby zrozumieć, skąd bierze się wzrost popularności sowieckiego dyktatora w Rosji, trzeba bowiem przyjrzeć się głębokim korzeniom kultu jednostki w kulturze rosyjskiej. Jednocześnie autor ukazuje, że neostalinizm niejednokrotnie ma oddolny charakter i często jest jedynie wykorzystywany, a nie kreowany przez putinowskie władze.