Jastrun Tomasz Volgorde van de boeken

Pająk Szedłem beztrosko spać Gdy na prześcieradle Zobaczyłem pająka olbrzyma Stał nieruchomo Na swoich cienkich długich nogach Patrzyliśmy na siebie w milczeniu Nie wierząc własnym oczom Dwie niepojęte istoty Na trzeciej planecie od słońca Samotne i nagie W swoim istnieniu

Autor Alfabetu polifonicznego – poeta, publicysta, prozaik, także dyplomata – wprowadził już czytelników w swoje życie, zapraszając ich do Domu pisarzy, kamienicy przy ulicy Iwickiej na warszawskim Mokotowie, w którym po wojnie zamieszkali jego rodzice, Mieczysława Buczkówna i Mieczysław Jastrun, znaczący twórcy polskiej literatury. Nie oni jedyni byli lokatorami tego adresu. W Alfabecie, najnowszym tomie wspomnień Tomasza Jastruna, pojawiają się inni, często wychodzący ze swego literackiego kręgu. Tom ten jest zbiorem – i wyborem – uporządkowanym wedle literowego ordynku, stanowiąc autorską selekcję tematów, w której portrety osób zderzone są z opisami wydarzeń. Temu osobistemu wyborowi człowieka tak „uwikłanego” w życie jak Tomasz Jastrun ani się dziwić, ani sprzeciwiać. Można jedynie żałować, że nasz alfabet tak mało ma liter.

Bilet do nieistnienia to zbiór ponad 100 mikroopowiadań, których akcja toczy się współcześnie w naszej rzeczywistości, a niekiedy trochę poza nią lub obok niej. Ich bohaterami są być może nasi znajomi, krewni, sąsiedzi Przyglądamy się epizodom z życia małżonków i kochanków, rodziców i dzieci, osób samotnych i uwikłanych w skomplikowane relacje emocjonalne, tych z nieustannym apetytem na życie i tych szykujących się już do odejścia na zawsze. I podziwiamy autora zbioru za dar obserwacji oraz umiejętność scharakteryzowania ludzkich zachowań i problemów w kilkunastu akapitach, napisanych z życzliwym zrozumieniem dla naszych słabości, niekiedy z filozoficznym dystansem, niekiedy z przymrużeniem oka, często zakończonych zaskakującą pointą. I może wśród tej galerii postaci oraz mozaiki różnych przypadków rozpoznamy też gdzieś samych siebie?

Nowy zbiór wierszy Tomasza Jastruna, poety, pisarza, felietonisty. Wybór 130 utworów powstałych w latach 2017–2021. Miniaturki poetyckie, zapiski pamięci, przelotne obrazy uchwycone często przypadkowo, czułe pamiątki po bliskich i nieobecnych, gra skojarzeń i refleksje o przemijaniu. Poezja, która porusza, zaskakuje dosłownością słowa, zmysłem obserwacji i poetycką wyobraźnią.

Tomasz Jastrun zmierzył się z pandemiczną rzeczywistością w charakterystyczny dla siebie sposób poetycką opowieścią o codzienności w kwarantannie. Arytmia i kwarantanna to opowieść złożona z dwóch części, które w nieoczywisty sposób wzajemnie się dopełniają, a puenta książki zdaje się otwierać całą opowieść. Czy to znaczy, że bohater Arytmii został wymyślony przez bohatera Kwarantanny? Jest nim już niemłody pisarz, który jak miliony Polaków żyje w czasach zarazy. Czasach, gdy wszystko stanęło na głowie. Trudno się więc dziwić, że także jego małżeństwo, zamknięte w czterech ścianach mieszkania na wysokim piętrze w bloku, przeżywa trudny czas. To historia, która ukazuje groteskę kwarantanny w prywatnym i społecznym życiu. To także opowieść o tajemniczych zniknięciach, kłopotach wieku średniego oraz dramacie starzenia się. A także obraz tego jak zaskakujące i surrealistyczne bywa nasze codzienne życie.

Dom, o którym pisze Tomasz Jastrun, stoi przy ulicy Iwickiej 8A, w Warszawie. Po jego pierwszych lokatorach pozostały wspomnienia. To historia budynku na Czerniakowie, która cofa nas do lat przedwojennych, ale dotyczy głównie czasów, gdy dom zanurzony był w ruinach, a losy jego mieszkańców, znanych pisarzy, łączyły się z dramatycznym losem powojennej Polski. Poznajemy rodzinną historię autora. Ważny był dla niego każdy szczegół dzieciństwa i młodości. Powieść ma kilka wątków, wśród nich jest stalinizm i uwikłanie w niego ludzi kultury. Jastrun zastanawia się, jak to możliwe, że pisarze podpisali pakt z diabłem, że niemal wszyscy dali się uwieść ideologii. Książka jest wynikiem dwudziestu lat zbierania materiałów. Składa się z dwóch części – autobiografii i wywiadów z mieszkańcami i przyjaciółmi domu przy Iwickiej.

NOWY TOM POEZJI TOMASZA JASTRUNA Tomasz Jastrun (ur. 1950) - poeta, prozaik, dziennikarz. Laureat Nagrody Fundacji im. Kościelskich, nagrody kulturalnej „Solidarności” za twórczość z okresu stanu wojennego, nagrody Dziennikarzy Niezależnych im. A. Słonimskiego. Kilka spośród jego tomików ukazało się poza obiegiem oficjalnym. W okresie 1990-1994 przebywał w Szwecji, jako attaché kulturalny i dyrektor Instytutu Polskiego w Sztokholmie. Przez wiele lat autor paryskiej „Kultury”, felietonista „Twojego Stylu”, „Newsweeka” i „Wprost”. Jego rozmowy z psychoterapeutą Wojciechem Eichelbergerem zebrano w książce „Męskie pół świata”. Najbardziej intymna książka, „Osobisty przewodnik po depresji”, była ważnym głosem w dyskusji o oswajaniu tej „choroby cywilizacyjnej, którą tak trudno zidentyfikować i zrozumieć”. Ostatnia jego proza to zbiór opowiadań „Splot słoneczny”. Aktualnie pisze felietony w „Przeglądzie” i „Zwierciadle”.

Oto literackie świadectwo naszego czasu. Powieść niewielka, ale gęsta, dużo się w niej dzieje. Bohater ma na imię Franciszek i jest malarzem. Zaczyna się starzeć, przeżywa artystyczny kryzys, nęka go dramat upływu czasu i problemy ze zdrowiem. Jego małżeństwo jest w ruinie, a wokół trwa zimna wojna domowa. Temat zatem nie wydaje się wesoły, mimo to książka pełna jest ironii i serdecznej kpiny. Bo też ironia i sztuka są jak modlitwa – nie tylko dla bohatera powieści, lecz także dla autora. We współczesność czasami wkrada się przeszłość, kiedy Franciszek wspomina swoją działalność opozycyjną, zastanawiając się, czy to wszystko nie zostało zmarnowane. Sprawy osobiste mieszają się z publicznymi. W efekcie otrzymujemy zapis odczuć polskiego inteligenta w chwili, kiedy kończy się jego świat, a on sam atakowany jest przez samotność, komercję i obłęd polityczny.

Inspirujące rozmowy, które pomogą kobietom poruszać się w labiryncie męskiego świata, a mężczyznom - zrozumieć siebie. Żyjemy w czasach głębokich przemian społeczno-obyczajowych. Pogoń za pieniędzmi, praca, nieustanny pośpiech, swoboda seksualna i emancypacja kobiet zachwiały posadami patriarchalnego porządku świata. Typowe „męskie” i „żeńskie” cechy nie wydają się już tak oczywiste jak kilkadziesiąt lat temu. Czy różnice pomiędzy płciami się zacierają, czy odwracają się role? Lawina zmian ruszyła, ale ciągle nie wiadomo, co z tego wyniknie... Męskie pół świata to mądre i inspirujące rozmowy Wojciecha Eichelbergera i Tomasza Jastruna. Skłaniają do przemyśleń, pozwalają zatrzymać się w codziennym pośpiechu i uchwycić to, co w życiu najważniejsze. W dwóch rozmowach uczestniczy Paulo Coelho, jeden z najbardziej znanych współczesnych pisarzy. Wojciech Eichelberger – psycholog i psychoterapeuta, współtwórca pierwszych ośrodków psychoterapii w Polsce. Prowadzi Instytut Psychoimmunologii (IPSI) w Warszawie. Autor i współautor wielu bestsellerowych książek, m.in. Życie w micie, Sny, które budzą (Wydawnictwo Zwierciadło), uświadamiających czytelnikom istotne źródła ich życiowych problemów i wskazujących drogę do ich przekraczania. Od lat związany z magazynem „Zwierciadło”. Tomasz Jastrun – poeta, prozaik, eseista, krytyk literacki, felietonista i reporter. Autor i współautor wielu książek, m.in. Czułym okiem , Sny, które budzą (Wydawnictwo Zwierciadło). Współpracował m.in. z „Kulturą”, „Rzeczpospolitą”, „Newsweekiem”. Od lat związany z magazynem „Zwierciadło”. Laureat licznych nagród m.in. nagro­dy literackiej paryskiej „Kultury”.

Depresja, nazywana dżumą XXI wieku, z roku na rok zbiera coraz większe żniwo. Statystyki Światowej Organizacji Zdrowia pokazują, że cierpi na nią aż 350 milionów ludzi na świecie. Tomasz Jastrun poeta, prozaik, dziennikarz od wielu lat zmaga się z depresją. Jego książka to swoisty poradnik, a także intymna, dramatyczna próba opisania walki z depresją i przybliżenia ludziom nią dotkniętym, a także ich bliskim, czym w istocie jest ta tajemnicza choroba. Autor krok po kroku śledzi i opisuje depresję, niczym bestię, która potrafi przybrać różne postacie. Niezwykle ważną częścią książki jest próba zrelacjonowania ostrej fazy choroby. Tomasz Jastrun – poeta, prozaik, eseista, krytyk literacki, felietonista i reporter. Autor i współautor wielu książek, m.in. Czułym okiem, Sny, które budzą, Męskie pół świata (Wydawnictwo Zwierciadło). Współpracował m.in. z „Kulturą”, „Rzeczpospolitą”, „Newsweekiem”. Od lat związany z magazynem „Zwierciadło”. Laureat licznych nagród m.in. nagro­dy literackiej paryskiej „Kultury”.