Piękny tytuł, który w swoim smutku oddaje dramat utraty ukochanego człowieka. Wtedy, jak napisała poetka, pustka echem rozbrzmiewa w sercu. Ale to tylko pustka pozorna, wyczerpywanie bowiem pamięcią odruchów serca, miejsc, szczegółów, pozornie nieistotnych drobiazgów otaczającej nas przyrody, to wszystko tworzy mozaikę bólu i cierpienia. O tym jest ta subtelna, pełna ciepła i tęsknoty za ukochanym liryka. Towarzyszą jej dramatyczne w swojej formie i sugestywne rysunki Wiktorii Gwardzik.
