Gierszewski Janusz Boeken

Autorzy podejmują próbę antropocentrycznego ujęcia bezpieczeństwa kulturowego człowieka w kontekście kryzysu jego tożsamości. Prezentowana praca zawiera wiele ważnych i interesujących analiz tego zagadnienia w ujęciu systemowym. Jednym z problemów podejmowanych w publikacji jest człowiek funkcjonujący w procesie zmiany społecznej. Główna płaszczyzną rozważań są procesy wpisane w ponowoczesność, takie jak: modernizacja społeczna, kultura masowa czy cyberkultura. Procesy globalizacji uwypuklają narcystyczną (egoistyczną) naturę człowieka, objawiającą się odrzuceniem dotychczasowych reguł, wartości i sposobów zachowania. Jest to praca o przejrzystej strukturze, napisana komunikatywnym językiem, wskazującym na dogłębną znajomość omawianych zagadnień. Treści zostały przedstawione z zachowaniem logiki wywodu. Publikacja prezentuje wysokie walory epistemologiczne i stanowi logicznie ułożoną oraz spójną całość. Z pewnością uzupełni deficyt analizy istotnych problemów dotyczących bezpieczeństwa kulturowego człowieka, jego tożsamości i egzystencji.

Książka zawiera interesujące refleksje nad bezpieczeństwem personalnym i strukturalnym w ujęcie teoretycznym i praktycznym. Autorzy podejmują próbę odpowiedzi na pytanie czym jest bezpieczeństwo personalne i strukturalne oraz jakie ma ono znaczenie dla teorii i praktyki bezpieczeństwa. Ślady poszukiwań omawianej tematyki można odnaleźć w warstwie prezentowanych poglądów przedstawicieli nauk o bezpieczeństwie. Z analizy tekstów przebija postulat dokonania szerszej refleksji nad określeniem paradygmatu dla tej, tak ważnej z prakseologicznego punktu widzenia, dyscypliny naukowej. W publikacji przedstawiono aktualny stan wiedzy na temat badań w tym zakresie. W części praktycznej monografii zaprezentowane zostały wyniki badań pokazujące możliwości wykorzystania tych kategorii analitycznych w praktyce. Jest to książka o przejrzystej strukturze, napisana komunikatywnym językiem, wskazującym na dogłębną znajomość omawianych zagadnień. Została wzbogacona tabelami i wykresami, a także obudowana aparaturą naukową z zakresu nauk społecznych i humanistycznych. Oceniając jej zawartość, chciałbym podkreślić jej uniwersalność i przydatność dla szerokiego grona potencjalnych czytelników, w tym studentów i nauczycieli akademickich różnych kierunków i specjalności naukowych.

Prof. zw. dr hab. inż. Waldemar KITLER Akademia Obrony Narodowej w Warszawie: Monografia autorstwa dr. Janusza Gierszewskiego podejmuje niezwykle ważną problematykę bezpieczeństwa wewnętrznego państwa, zarówno ze względu na zmianę współczesnych uwarunkowań bezpieczeństwa narodowego, jak i konieczność zapewnienia nowego podejścia do kwestii bezpieczeństwa w państwie demokratycznym. Nie bez znaczenia jest również fakt przyjęcia strategii bezpieczeństwa wewnętrznego Unii Europejskiej oraz przyjęcie nowej formuły funkcjonowania UE w Przestrzeni Bezpieczeństwa, Wolności i Sprawiedliwości. Z uwagi na powyższe, a także i na to, że nie ma nadal w polskim piśmiennictwie naukowym wielu prac, które by tę problematykę podejmowały całościowo, każde dzieło w tym zakresie godne jest poparcia.

Prof. zw. dr hab. Andrzej Misiuk – Uniwersytet Warszawski: Przez wiele lat w badaniach naukowych i literaturze przedmiotu pokutował sposób postrzegania bezpieczeństwa przez pryzmat zagrożeń zewnętrznych oraz wewnętrznych państwa. Umykała zaś dość istotna kwestia społecznego wymiaru bezpieczeństwa. Książka Janusza Gierszewskiego jest pionierskim przedsięwzięciem na polskim rynku wydawniczym, gdyż stanowi próbę pełnego przedstawienia różnych aspektów bezpieczeństwa społecznego. Autor posiada już ugruntowany dorobek naukowy w dziedzinie nauk o bezpieczeństwie. Od lat w swoich publikacjach podejmuje bowiem ważne i nowe problemy dotyczące zagadnień związanych z bezpieczeństwem wewnętrznym kraju. Jest to podręcznik skierowany do szerokiego kręgu Czytelników zainteresowanych tematyką bezpieczeństwa, przede wszystkim do studentów kierunków studiów: bezpieczeństwo wewnętrzne i narodowe.

Kultura bezpieczeństwa jest wszystkim tym, co człowiek myśli, czyni oraz posiada w obszarze bezpieczeństwa. Jest to, z jednej strony, sfera indywidualnych decyzji każdego z nas, z drugiej natomiast, zinstytucjonalizowana warstwa odpowiedzialności władz lokalnych, państwowych i międzynarodowych. Zdefiniowanie tego pojęcia nie jest łatwe. Termin ten został po raz pierwszy użyty w dokumencie opracowanym po katastrofie w Czarnobylu, w którym wskazano zespół ludzkich cech i postaw jako całość. Komisja Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej ( MAEA) badająca wypadek doszła wówczas do wniosku, że przyczyną wtórną wobec głównej - błędów konstrukcyjnych - były błędy proceduralne wynikające z zaniedbania w obszarze kultury bezpieczeństwa zarówno na etapie budowy, jak i eksploatacji elektrowni. Od tego czasu wiele osób i instytucji stosuje ten termin, modyfikując często jego zakres.

Monografia prezentuje wysokie walory epistemologiczne i stanowi spójną całość. Autorzy porządkują wiele zagadnień dotyczących problematyki bezpieczeństwa kulturowego i kultury bezpieczeństwa, nadając im wymiar współczesności. - z recenzji dra hab. inż. Bogdana Michailuka, prof. ASzWoj.

Prezentowane opracowanie może stanowić cenny materiał analityczny dla przedstawicieli samorządu terytorialnego i polityków zaangażowanych w działalność lokalną. Z jej treścią powinni się zapoznać także przedstawiciele instytucji szeroko pojętego bezpieczeństwa. Z pewnością monografia zainteresuje także studentów i wykładowców kierunków bezpieczeństwo, którzy oprócz teorii chcą również zapoznać się z metodyką prowadzenia badań i analiz statystycznych.

Książka zawiera refleksję na temat złożonej relacji między: sprawiedliwością, wolnością i zasadą subsydiarności a bezpieczeństwem społecznym. Stanowi istotne źródło wiedzy dla wszystkich zainteresowanych zagadnieniem bezpieczeństwa społecznego oraz roli tych fundamentalnych wartości w kształtowaniu ładu społecznego w państwie.