Ewa Szumilewicz Boeken

Exploring the intersection of poststructural thought with contemporary science, prose, and poetry, this book presents philosophy, science, and poetry as languages that engage in a metaphorical dialogue. By emphasizing the potential for these fields to communicate and influence one another, it delves into how selected aspects of poststructuralism can be articulated through various forms of expression. This innovative approach highlights the interconnectedness of different disciplines and their shared linguistic frameworks.

Czy słowa, które nie istnieją, mogą oddawać emocje? Tak często chce się powiedzieć: brak mi słów. Ale co jeśli tych słów jest za wiele Keta to wspomnienie z odległej przeszłości, które nagle i mgliście pojawia się w głowie. Tych słów jest więcej. Cały słownik nibysłów. Moja keta zaszła mgłą,... číst celé

Does the law create borders for the development of entrepreneurship? How did the legal instruments evolve after 1989, during the thirty years of experience of the shaping of the Polish economy - during the political and economic breakthrough of our country? Has is created and now create conditions for an efficient mechanism for financing innovative activity? What attitudes and conditions are setting today, and maybe they should set the future of the economy and the enterprises operating in it? These are just a few of the many questions that the authors answer. They boldly identify and analyze the conditions for the development of entrepreneurship. They refer to issues not only recognized by science but also by all of us. They present threads that they consider to be crucial from the point of view of further harmonious development of the economic sphere integrally coherent with the sphere of formal institutions (legal sphere), mediation between people. They inspire to act because they recognize that the identified conditions of entrepreneurship and the process of creating innovation, although similar to gravitational force (they are ubiquitous, predictable), are not as strong as it may seem.

Praca, jej język i analizy, bardzo mi się spodobała. Szczególnie lekki język pisania autorki o rzeczach czasami skomplikowanych. Doceniam również odwagę autorki, odnajdującej w fizyce i kosmologii stosowne analogie i metafory. -

Już wstęp książki, pierwsze zdania mówią właściwie o tym o czym książka będzie: o pisaniu jako o zabiegu higienicznym, o pisaniu jako właściwie najgłębszej ludzkiej konieczności. Zatem ta książka zabiera w podróż, taką trochę absurdalną, ale raczej w taki miękki i uśmiechnięty sposób, ale i dość mocno na przekór czasem skostniałemu akademickiemu światu. „Pisanie jest zabiegiem higienicznym”. Teza takowa jest w kontrze z naszą logocentryczną kulturą. Blisko jest chociażby do Jacquesa Derridy wraz z jego dowartościowaniem i pochwałą pisma. Jeśli chodzi o strukturę pracy (i nie tylko) to blisko jest również do Gilesa Deleuza, który przykładem swojego życia i pisania staje naprzeciw schematycznemu pisaniu akademickiemu.