Frania Arkadiusz Boeken

Minority Issue in the OSCE Area State of minority in Western Europe Regulation tools of the OSCE Perspectives on the Role of the OSCE in regulating minority issue

Książka Grupa Literacka „Profile”. Zjawisko, poeci, wiersze to druga część tryptyku Arkadiusza Frani o powojennym życiu literackim Częstochowy (w 2019 roku badacz wydał Osobowości i osobliwości. Z życia literackiego współczesnej Częstochowy). Tym razem autor stara się nazwać i opisać fenomen Grupy Literackiej „Profile” działającej w Grodzie Częstocha na przełomie lat 50. i 60. XX wieku. W polu zainteresowania znalazły się podtytułowa „zjawiskowość” tego teamu literackiego (formy istnienia artystycznego), a także osiągnięcia poetyckie jego członków: Elżbiety Cichli-Czarniawskiej, Tadeusza Luterka, Janusza Mielczarka, Andrzej Ostrowskiego i Jerzego Wawrzaka.

Konsekwencje II wojny światowej Problem Niemiec. Początki zimnej wojny w Europie i podział Europy Powstanie bloku wschodniego Europa Zachodnia: procesy integracyjne Integracja europejska u progu XXI wieku Unia Europejska po rozszerzeniu - nowe sąsiedztwo i ambicje globalne Bezpieczeństwo Europy na przełomie XX i XXI wieku

Niniejszy tom jest pierwszą pr�bą podsumowania liryki Arkadiusza Frani. Dokonano wyboru z dotychczas opublikowanych zbior�w oraz spośr�d wierszy najnowszych, niewydanych dotąd w formie osobnego tomu.Przyjęto zasadę ilościowego zr�wnoważenia tekst�w wybranych z poszczeg�lnych tomik�w, by nie tylko zaprezentować najważniejsze tematy tej poezji, ale i ewolucję sposob�w ich ujęcia.W takiej perspektywie początek jest r�wnie ważny jak obecny punkt dojścia, pomimo niewątpliwego doskonalenia wierszy w czasie. Wyb�r ten opiera się nie tylko na wartościowaniu tekst�w (dodajmy: bardzo subiektywnym); wynika r�wnież z potrzeby naszkicowania krajobrazu zjawisk składających się na ten koherentny, sp�jny, choć, oczywiście, zmieniający się poetycki świat.

„Polityka zagraniczna Francji po zimnej wojnie. 25 lat w służbie wielobiegu¬nowości” to książka będąca rezultatem wieloletnich badań autora, który w czternastu rozdziałach poddał analizie cele i kierunki polityki zagranicznej Francji oraz metody i narzędzia jej realizacji w latach 1990–2015. Ćwierć wieku to wystarczająco długi okres, aby ocenić zmiany i trwałe tendencje w polityce zagranicznej każdego państwa. Dotyczy to również Francji, zwłaszcza że w przypadku tego kraju upadek systemu dwubiegunowego miał znaczący wpływ na zmiany w jego polityce zagranicznej. (…) Przyszło wówczas Francji zmierzyć się z nowymi wyzwaniami, do których należało nie tylko określenie na nowo stosunku do Stanów Zjednoczonych, ale również do Rosji, a także do Niemiec, zajęcie stanowiska wobec idei rozszerzenia na wschód Sojuszu Północnoatlantyckiego i Unii Europejskiej, rewizja tradycyjnej polityki afrykańskiej, ponowne zdefiniowanie polityki arabskiej, udzielenie odpowiedzi na oczekiwania krajów frankofońskich oraz wykorzystanie możliwości, jakie dawała współpraca z rosnącymi potęgami w Azji i Ameryce Łacińskiej. Wydaje się, że stan francuskiej polityki zagranicznej po zimnej wojnie poprawnie zdiagnozował Daniel Colard, pisząc, że „u progu nowego tysiąclecia i XXI wieku, przesłanie gaullistowskie nie jest całkowicie przestarzałe (…). Trzeba tylko unikać dwóch niebezpieczeństw (…): całkowitej rezygnacji z narodowych ambicji i z drugiej strony mówienia bez przerwy o wielkości i mocarstwowości oraz udzielania lekcji innym”. Prof. dr hab. Stanisław Parzymies (ur. 1938) jest emerytowanym profesorem Uniwersytetu Warszawskiego. Obecnie zatrudniony w Akademii Finansów i Biznesu Vistula. Jego zainteresowania badawcze i dydaktyczne dotyczą historii stosunków międzynarodowych, polityki zagranicznej Francji, zagadnień instytucjonalnych, politycznych i obronnych integracji europejskiej oraz prawa dyplomatycznego. Jest autorem, współautorem i redaktorem naukowym wielu książek oraz artykułów naukowych publikowanych w Polsce i za granicą.

Na książkę Osobowości i osobliwości. Z życia literackiego współczesnej Częstochowy składa się 9 esejów dotykających zjawisk, których cechą wspólną jest „skończoność”. Autor pisze bowiem o twórcach już nieżyjących (Edmund Łągiewka, Waldemar M. Gaiński, Tadeusz Gierymski i Władysław Edward Piekarski), częstochowskim okresie w życiu i twórczości znakomitej poetki Elżbiety Cichli-Czarniawskiej (od 1983 roku mieszkającej w Lublinie), wreszcie o Grupie Literackiej „Lit-Ars” (1986-1989), „Częstochowskich Czwartkach Literackich” (1993-1994), rubrykach poetyckich prowadzonych przez Tadeusza Gierymskiego i Waldemara M. Gaińskiego w prasie regionalnej („Dziennik Częstochowski. 24 Godziny”, „Gazeta Częstochowska) w I połowie lat 90. ubiegłego wieku. Dwaj ostatni poeci-redaktorzy to osobne wyspy świadomości twórczej: Tadeusz Gierymski – bardziej delikatny, potrafił z czułą ironią krytykować, natomiast Waldemar M. Gaiński jawił się jako zoil, czyli krytyk zjadliwy, oceniający „na głos”, bez znieczulenia, prosto w oczy i serce. Na pytanie „Dlaczego tak bliska jest Ci przeszłość literacka Częstochowy, ta swoista współczesność oddalona?”, Arkadiusz Frania odpowiada: „Utrwalam przeszłość, bo hołduję zasadzie, że jeżeli zapomnimy o przeszłości, przyszłość zapomni o nas, a dla osób piszących być zapomnianym to niezbyt miła perspektywa. Nie bez znaczenia jest również fakt, że byłem uczestnikiem bardzo wielu omawianych w książce przedsięwzięć artystycznych”. Autor swoje teksty nazywa „esejami” z uwagi na pojemność tego gatunku, pozwalającą na łączenie różnych sposobów ekspresji literackiej: wspomnienia, dygresje, analizy polonistyczne czy zestawienia statystyczne.

Druga wojna światowa w sposób zasadniczy zmieniła układ sił w świecie w porównaniu z sytuacją sprzed 1939 roku. W stosunkach międzynarodowych zakończył się okres dominacji mocarstw europejskich na korzyść dwóch supermocarstw, Stanów Zjednoczonych i Związku Radzieckiego. Zimna wojna między nimi doprowadziła do podziału Europy na dwa wrogie sobie bloki państw. Odprężenie w Europie w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku, którego przejawem była Konferencja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, wniosło nową jakość do stosunków międzynarodowych na kontynencie europejskim. Ale dopiero osłabienie systemu totalitarnego w Związku Radzieckim i w krajach satelickich – ze względu na jego niereformowalność i niepowodzenie w rywalizacji z systemem zachodnim w sferach gospodarczej i militarnej, czego przejawem była transformacja demokratyczna w Polsce i w innych krajach Europy Środkowej oraz zburzenie muru berlińskiego w 1989 r. – otworzyło drogę do zjednoczenia Europy. Otwarcie na wschód zadeklarowały Rada Europy, Unia Europejska oraz Sojusz Północnoatlantycki. Przełomowym momentem w historii Europy było rozszerzenie 1 maja 2004 r. Unii Europejskiej o dziesięć państw, z których siedem to państwa Europy Środkowej. W ten sposób zakończył się pojałtański podział Europy. Ostatnie dziesięć lat w historii Europy, które zamyka rok 2019, możemy nazwać dekadą kryzysów. W 2008 r. Rosja, łamiąc swoje zobowiązania międzynarodowe wynikające z Karty Narodów Zjednoczonych, Aktu Końcowego KBWE i innych porozumień międzynarodowych, dokonała agresji przeciwko Gruzji, a w 2014 r. anektowała ukraiński Krym i wznieciła rebelię we wschodniej Ukrainie. Agresywne działania Rosji wobec jej sąsiadów doprowadziły do zwiększenia obecności sił NATO w Europie Środkowej. Działania o charakterze gospodarczym i propagandowym godzące w interesy Unii Europejskiej podejmuje Chińska Republika Ludowa. Unia Europejska natomiast znalazła się w kryzysie egzystencjalnym o charakterze ekonomicznym, uchodźczym, związanym z nasileniem tendencji eurosceptycznych, populistycznych i nacjonalistycznych w państwach członkowskich. Czynnikiem osłabiającym Unię Europejską była zapowiedź brexitu. Od trzydziestu lat jesteśmy świadkami kształtowania się w Europie nowego porządku międzynarodowego. Jeśli zmiany polityczne dotyczące przyszłego kształtu integracji europejskiej rozłożone muszą być na lata, to niezbędne rozwiązania gospodarcze i społeczne powinny być wdrażane jak najszybciej. W niniejszej książce zostały poddane analizie najważniejsze kwestie z historii stosunków międzynarodowych, które w omawianym okresie w decydującej mierze determinowały sytuację w Europie. Wydawnictwo Akademickie Dialog oddaje w ręce czytelników, wykładowców , studentów, dziennikarzy oraz wszystkich, którzy interesują się historią stosunków międzynarodowych, książkę autorstwa prof. dr hab. Stanisława Parzymiesa zatytułowaną „Stosunki międzynarodowe w Europie. 1945-2019”, która jest czwartym wydaniem, poprawionym i uzupełnionym względem wcześniejszych wydań tej książki. Prof. dr hab. Stanisław Parzymies (ur. 1938) jest emerytowanym profesorem Uniwersytetu Warszawskiego. Jego zainteresowania badawcze i dydaktyczne dotyczą historii stosunków międzynarodowych, polityki zagranicznej Francji, zagadnień instytucjonalnych, politycznych i obronnych integracji europejskiej oraz prawa dyplomatycznego. Jest autorem, współautorem i redaktorem naukowym wielu książek oraz artykułów naukowych publikowanych w Polsce i za granicą.

Książka zawiera 13 esejów będących zapisem „czytania” przez autora wybranych „śladów” kultury. We wstępie Arkadiusz Frania pisze: „zwierzam się z tych dzieł (szerzej: obszarów) kultury, których nie waham się i nie boję się nazwać moimi fascynacjami: muzyka heavymetalowa, film i książka”. Twórca przygląda się bliżej m.in. surrealistycznym dziełom filmowym Luisa Buñuela oraz książkom noszącym znaki używania: odręczne dedykacje, dopiski na stronicach, podkreślenia i zagięcia. W posłowiu Barbary Strzelbickiej znajdziemy następujący komentarz: „Spośród książek eseistycznych Arkadiusza Frani ta jest najbardziej prywatna – nie tylko dlatego, że zdradza sekrety prywatnego życia pisarza, ale także opowiada o jego jak najbardziej prywatnych gustach i upodobaniach, zwykle przesłoniętych, podporządkowanych tematowi rozważań, ze względów profesjonalnych nieobecnych, by zachować obiektywizm. Tym razem jest inaczej, choć dalej profesjonalnie, autor bowiem upodobał sobie esej i trzyma się jego granic”.