Gary Wilders werk duikt in de complexiteit van de Franse imperiale natiestaat en onderzoekt de verweven concepten van Negritude en koloniaal humanisme tussen de twee wereldoorlogen. Zijn schrijven biedt een kritische analyse van hoe nationale identiteiten werden gevormd binnen koloniale kaders. Wilders antropologische perspectief biedt diepgaande inzichten in de intellectuele stromingen die zowel de kolonisatoren als de gekoloniseerden vormden. Zijn wetenschap wordt erkend voor zijn rigoureuze analyse en doordachte verkenning van historische machtsdynamieken.
Through a critique of Left realism, culturalism, and pessimism from the standpoint of heterodox Marxism and Black radicalism, Gary Wilder insists that we place questions of solidarity and temporality at the center of Left political thinking. He makes a bold case for embracing a concrete utopian politics of the possible-impossible adequate to current planetary crises.
Providing a reading of Aime Cesaire and Leopold Senghor as political thinkers, Gary Wilder explains how these eminent anti-colonial thinkers, poets and political leaders sought to remake France by advocating for colonial self- determination and fuller racial and cultural integration within the French empire.
France experienced a period of crisis following World War I when the relationship between the nation and its colonies became a subject of fierce public debate. This book focuses on two intersecting movements that redefined imperial politics - colonial humanism, led by administrative reformers in West Africa, and the Paris-based Negritude project.