Książka to zapis wspomnień Józefa Bau z czasów okupacji w Krakowie i obozie KL Plaszow. Urodził się w 1920 roku i po ukończeniu Gimnazjum Hebrajskiego w 1938 roku rozpoczął studia w Państwowym Instytucie Sztuk Plastycznych, które przerwała wojna. W 1940 roku, podczas hitlerowskiej akcji wysiedlania Żydów, ukrywał się z bratem w Olszy. Po utworzeniu krakowskiego getta w 1941 roku, nielegalnie tam dotarli i zamieszkali z rodziną. Dzięki talentowi plastycznemu, rozpoczął pracę jako grafik dla niemieckich urzędów, co pozwoliło mu uzyskać kenkartę i zalegalizować pobyt w getcie. Nielegalnie podrabiał dokumenty, ratując życie wielu Żydom. Po likwidacji getta w 1943 roku, trafił do obozu pracy przymusowej Plaszow, gdzie poślubił Rebekę Tennenbaum. W 1944 roku, dzięki jej wstawiennictwu, znalazł się na liście Schindlera i został ewakuowany na Morawy. Po wojnie wrócił do Krakowa, gdzie pracował jako grafik i ilustrator. W 1950 roku, z powodu rosnącej opresji stalinowskiej, wyjechał z rodziną do Izraela. W 1956 roku otworzył studio filmowe w Tel Awiwie, gdzie tworzył filmy animowane, reklamy oraz pisał książki i wiersze. Zmarł 26 maja 2002 roku, pięć lat po śmierci żony.
