Hayat, sevdiği insanı yaralarmış en çok... Sevdiğinin canını yakar, acıtır, kanatırmış... En çok kime güveniyorsa, onda bir yaranın izi kalırmış muhakkak. Unutma ki acı çok kıymetlidir bu yüzden. Ehlileştirir insanı... Uyandırır, büyütür, olgunlaştırır... İster ki hakkını verebilesin aldığın nefesin. İster ki koşsun artık şu ayakların. İster ki tuttuğunu koparsın o ellerin. İster ki insanca sevebilsin o kalbin... Haklısın... Bazen yolunda gitmez hiçbir şey. Bir yanın cehennem, diğer yanın uçurum görünür sana. Adım atmak cesaret, kalmaksa fedakârlık ister. Tam da uyanmak zamanıdır işte şimdi. Aç gözlerini. Hayat senden yanadır çünkü... Acıyla uyarmıştır seni, kendine koş, ulaş diye. Senden, yeni bir sen yaratmanın vaktidir. Hayat güvenmiştir hazır olduğuna. Bu yüzden yaralamıştır seni. İnanmıştır iyileşeceğine. Bekleyip durmanı yersiz bulmuştur. Yeteneğini kutsamıştır, seni sahneye itmiştir. Bakma yarana, iyileşir. Korkma kanamasından, durur. Sen yeter ki acının sana söylemeye çalıştığını duy. Çünkü sana kim olduğunu fısıldıyordur.
