Eli Clare schrijft op het snijvlak van handicap, queere en trans identiteiten en sociale rechtvaardigheid. Zijn werk verkent de complexiteit van lichaam, identiteit en bevrijding door middel van een krachtige, poëtische proza. Clare's schrijven kenmerkt zich door een diep begrip van gemarginaliseerde ervaringen en een vurig engagement voor sociale verandering. Zijn essays en poëzie bieden inzichtelijke perspectieven op hoe we een inclusievere en rechtvaardigere wereld kunnen opbouwen.
Drawing on memoir, history, and theory, Eli Clare complicates the understanding of cure, seeing it as an ideology that serves contradictory purposes-from saving lives to social control-while critiquing cure rhetoric and the drive to cure disabled people through an insistence of the value of disability.
Exploring the interplay of history and identity, this collection delves into embodied experiences over fifteen years, addressing themes such as disability, race, gender transgression, family violence, and sexuality. Through a blend of poetry and prose, it embraces contradiction and repetition, offering a poignant reflection on how our bodies narrate personal and collective stories.