Grupińska Anka Boeken

Bohater�w dwunastu historii łączy to, że dzieciństwo lub młodość spędzili w międzywojennej Polsce, przeżyli Zagładę i w Polsce powojennej zostali. Wiele ich też dzieli. Pochodzą z r�żnych żydowskich rodzin, zamożnych lub ubogich, tradycyjnych lub zasymilowanych, religijnych, syjonistycznych, bundowskich. R�żne są ich doświadczenia i przekonania. Opowiadają po kilkudziesięciu latach o swoim dzieciństwie, o rodzicach i dziadkach, o życiu codziennym i świętach, o szkole, kolegach i nauczycielach. M�wią o czasie Zagłady i często trudnym życiu w PRL. Dzięki książce Anki Grupińskiej ten miniony świat na chwilę zn�w ożywa w ich opowieściach, ciepłych, wzruszających, a czasem tragicznych. Miejsca, wyjazdy, ucieczki, powroty, święta, smaki, wymieszanie, zderzenie, Żydzi, Polacy, Ukraińcy, Niemcy, Rosjanie wrzuceni w rwący nurt rzeki historii. Dwanaście opowieści żydowskich. Każda to gorączkowy bieg pamięci tych, co przeżyli, bieg przez wiek XX. Historie prywatne, bolące, odarte ze sk�ry estetyzacji. Zdążyła je spisać Anka Grupińska. Powstała książka prawdziwa. Mirosław Bałka

Większość żydowskich żołnierzy, którzy zginęli, biorąc udział w heroicznym zrywie w getcie warszawskim, pozostała bezimienna. Te nazwiska, które znamy, zawdzięczamy Celinie Lubetkin, Ankowi Cukiermanowi i Markowi Edelmanowi. Zaraz po powstaniu próbowali oni stworzyć listę walczących w getcie żobowców i uratować ich przed zapomnieniem. Tę listę uzupełnia Anka Grupińska. W krótkich opowieściach przywraca żydowskich bojowników ludzkiej pamięci. 'Getto warszawskie nie ma cmentarza. Kości żołnierzy żydowskich są zmieszane z cegłami zburzonego miasta. Proch spalonych ciał zmieszany z ziemią. Nie ma grobów, nie ma kamiennych tablic. I nie ma człowieka z jego imieniem i nazwiskiem, z opowieścią najkrótszą, kim był i jak żył. Anka Grupińska tworzy pomnik. Buduje pomnik dla każdego z nich, dla każdego żołnierza getta warszawskiego.' fragment wstępu Marka Edelmana