Erasmus van Rotterdam was een vooraanstaand figuur in het Nederlandse renaissancehumanisme, een priester, sociaal criticus en theoloog. Hij stond bekend om zijn zuivere Latijnse stijl en meesterschap in klassieke studies, wat hem de bijnaam "Prins der Humanisten" opleverde. Met behulp van humanistische tekstuele methoden produceerde hij belangrijke Latijnse en Griekse edities van het Nieuwe Testament die vragen opriepen die invloedrijk waren voor de Reformatie. Zijn werk benadrukt een diep respect voor traditioneel geloof en vroomheid, en roept op tot hervorming binnen de Kerk, terwijl hij radicale standpunten verwierp, wat kritiek oogstte van beide kanten van de religieuze scheiding.
Set against the backdrop of the Renaissance, "The Complaint of Peace" emerges from Erasmus's response to the pervasive conflicts of his era. As a prominent scholar, he passionately advocates for peace, reflecting his profound discontent with the constant warfare among European nations. The themes of the work resonate even today, showcasing the timeless relevance of Erasmus's plea for harmony in a tumultuous world.
Comments on the upper classes and religious institutions of the Renaissance through the personification of traits such as folly, wealth, and flattery.