Michael Strunge is een van de belangrijkste Deense dichters uit de jaren '80. In zijn korte leven van 27 jaar bracht hij 11 dichtbundels voort, voortkomend uit zijn koortsachtige, poëtische brein. Zijn poëzie bezit een energie die elke passieve lezer kan opschudden, wisselend tussen een directe, tastbare rauwheid en een dromerige kwaliteit die volkomen betoverend is. De punkscene van de jaren '80, met zijn kenmerkende muziek en esthetiek, was een diepgaande inspiratiebron, duidelijk vanaf zijn debuut en zelfs in zijn latere aankondigingen van afscheid van de punk. Strunge's thema's worstelen vaak met sterfelijkheid, machteloosheid, stedelijke vervreemding en zelfvernietiging, maar verkennen ook de levendige tegenpolen van leven, extase, de authenticiteit van de stad en zelfverheerlijking, om nog maar te zwijgen van liefde. Hij brak bewust met de politiek geladen poëzie van de jaren '70 en koos er in plaats daarvan voor om de levensomstandigheden zelf te poëtiseren.
Strunge was one of the early voices of a poetic movement in Denmark known as the ‘Poetry of the 80s’. Recognised as a rebellious, angry poet who identified strongly with the poor and the socially sidelined, he was convinced of the power of language to effect change, seeing the poet as both creator and messenger. Despite his suicide in the mid-80s, he is still highly regarded as a poet of the modernist era.