Joanne Jacobson's schrijven richt zich op de kostbare middelen die taal biedt voor menselijke veerkracht. Als veelgeprezen essayiste duikt haar werk in persoonlijke verhalen, waarbij ze thema's onderzoekt zoals een Joodse opvoeding in de buitenwijken en de dialoog tussen chronische ziekten. De kern van haar essays wordt gevormd door een diepe bezorgdheid over kwetsbaarheid en de kracht van de menselijke geest.
When Joanne Jacobson's writing about her mother's respiratory illness was interrupted by her own diagnosis with a rare blood disorder, she found her perspective profoundly altered. Every Last Breath follows these two chronic illnesses as they grow unexpectedly intertwined.