Czochron Sebastian Jan Kanty Boeken

Tytuł książki zaczerpnięty jest z wierszy religijnych Kazimiery Iłłakowiczówny: Chodzę za Tobą Chryste, nie znużę się nigdy śpieszę w tym wyścigu, któryś Ty ze śmiercią wygrał Chodzę za Tobą, Chryste, Po całej Twojej ziemi, lecz nie z tymi, co są czyści ale z trędowatymi. (Z głębokości. Antologia Polskiej Modlitwy Poetyckiej, t. 2, s. 5557). Wielu, bardzo wielu czcicieli Jezusa chce z Nim rozważać, o Nim myśleć, o Nim czytać. Dla nich jest ta książka. Tytuły medytacji są często domyślne, bo mają przynaglić do czytania. Książka zawiera wprowadzenia do uroczystości i świąt, a szczególnie do okresów liturgicznych. Pomija niedziele (por. Ze stołu Słowa Bożego, red. Jan Kanty Pytel), ale uwzględnia Wielkanoc, Wniebowstąpienie, Zesłanie Ducha Świętego, Uroczystość Trójcy Świętej, Uroczystość Bożego Ciała. Poza treściami biblijnymi pojawia się wiele tematów z życia świętych, bohaterów narodowych, konwertytów, ludzi kultury. Medytacje podają treści do refleksji, nie sugerują żadnych postanowień czy wniosków. Autor pozostawia to Czytelnikom i prosi Ducha Świętego Przewodnika w modlitwie, aby prowadził ich do Prawdy i wzbudzał w nich pragnienie tego, co lepsze. Medytacje są wpisane w dwunastomiesięczny cykl Boży Rok Piotra Stachiewicza. Wielkie święta zmieniają daty swej celebracji, ale Czytelnik bez trudności znajdzie je w spisie treści. Poznań, dnia 8 grudnia 2018 roku ks. Jan Kanty Pytel

W ostatnich latach w Polsce humanitaryzm prawa karnego został oficjalnie zakwestionowany przez kolejnych ministrów sprawiedliwości, a nawet przez premiera. Został przedstawiony jako jakaś liberalna maniera czy moda, społecznie szkodliwa. Bo czymże, jak nie zakwestionowaniem humanitaryzmu w prawie karnym jest ciągłe domaganie się zaostrzania prawa karnego, zaostrzania polityki kryminalnej, zgłaszanie pomysłów kastracji przestępców seksualnych, wyrażanie tęsknoty za zniesioną karą śmierci? Humanitaryzm prawa karnego nie jest modą ani manierą. Nie został wymyślony, jak sądzą niektórzy, ani przez neoliberałów, ani przez przewrotnych i cynicznych postmodernistów, ani przez uważanych za lewicujących współczesnych obrońców praw człowieka. Humanitaryzm prawa karnego, jest dorobkiem ostatnich dwustu kilkudziesięciu lat. Ma tę tradycję także w Polsce. Warto, aby tradycja ta była znana wszystkim tym, którzy prawo w Polsce tworzą, i tym którzy je stosują, a przede wszystkim tym, którzy się go uczą. Bo jutro oni będą prawo tworzyć i stosować. Te dwie prace pozwalają na rekonstrukcję poglądów Sebastiana Czochrona na przestępczość, prawo karne i wymiar sprawiedliwości.