Kamiński Gabriel Leonard Boeken

A gdyby spojrzeć na wielkich artystów z innej perspektywy? Na przykład oczami współczesnego poety, który szpera w zakamarkach ich historii? Gabriel Leonard Kamiński powierza czytelnikom swój najnowszy tom wypełniony literackimi obrazami bliskich sobie twórców, m.in. Bohumila Hrabala, Chinua Achebe, Jorge’a Borgesa, Susan Sontag, a także poetek i poetów rodzimych, Wisławy Szymborskiej, Czesława Miłosza, Tadeusza Różewicza czy Zbigniewa Herberta. Pojawiają się tam również mniej znani twórcy, outsiderzy, oraz członkowie rodziny autora. Im wszystkim dedykuje wiersze – „Epitafia”. Kamiński wykracza jednak poza formę, jaką epitafium sugeruje – tworzy rozbudowane utwory, pełne refleksji o życiu, śmierci, trwaniu i twórczości. Możemy usłyszeć pośmiertny głos poetek i poetów, z którymi autor prowadzi rozmowy, czy w imieniu których przemawia, niekiedy traktując ich historie jako część osobistych wspomnień.

Trzydzieści dziewięć tekstów, które układają się w miarę chronologicznie, akcentując te sytuacje, które w życiu autora, wówczas niespełna dwunastolatka, były przełomowe dla zrozumienia istoty tamtego świata, który go otaczał. Ale także ludzi, którzy go reprezentowali. Nagle podwórkowe zabawy w wojnę ziściły się scenami przemocy wobec studentów, wojsko zamiast bronić ludzi, występowało przeciwko nim. System wartości przekazywany przez szkołę, harcerstwo legł w gruzach. Żydowscy koledzy pakowali walizki i wyjeżdżali, szukając swojej ojczyzny.