Juan Tomás Ávila Laurel is de belangrijkste levende schrijver van Equatoriaal-Guinea, hoewel zijn uitgesprokenheid over de flagrante minachting van mensenrechten door de staat vaak tot vervolging heeft geleid. Zijn proza duikt in de fragiliteit van het menselijk bestaan en de zoektocht naar betekenis in absurde omstandigheden. Laurel's stijl wordt gekenmerkt door rauwe eerlijkheid en metaforische taal, die de lezer meesleept in de diepten van ervaren lijden en hoop. Zijn schrijven getuigt van de veerkracht van de menselijke geest tegenover onderdrukking en de voortdurende strijd voor waardigheid.
On Mount Gurugu, overlooking the Spanish enclave of Melilla on the North African coast, desperate migrants gather before attempting to scale the city's walls and gain asylum on European soil. Inspired by first-hand accounts, Juan Tomás Ávila Laurel has written an urgent novel, by turns funny and sad, bringing a distinctly African perspective to a major issue of our time.
Exiled Equatorial Guinean writer shows the life of the native people of his West African island destroyed by distant rulers.